Co z duszą?ratao pisze:daglezja77
Duch ludzki jest to nasza właściwa istota,to kim jesteśmy jako dzieci Boże.daglezja77 pisze:Czym jest zatem człowieczy duch?
Wewnętrzny człowiek,z niezniszczalnym klejnotem łagodnego i cichego ducha ludzkiego,jedynie ma wartość przed Bogiem יהוה,jak jest napisane w( 1 Piotra 3.4).
Ten to Duch świadczy wespół z duchem naszym (ludzkim), że dziećmi Bożymi jesteśmy (Rz.8.16)
Ruach ha Kodesz w judaizmie wczesnym i współczesnym.
Moderatorzy: kansyheniek, Bobo, booris, Junior Admin, Moderatorzy
-
- Posty: 2079
- Rejestracja: 13 cze 2008, 23:48
-
- Posty: 2552
- Rejestracja: 11 kwie 2013, 8:15
I to jest ten tematyczny Ruach ha Kodesz w judaizmie wczesnym i współczesnym?
pytanie :
Proszę o wytłumaczenie, jak judaizm rozumie istotę Ducha Świętego.
Czy jest to osoba? czy moc? czy coś innego? Skoro z oczywistych powodów Trójca nie istnieje.
odpowiedź :
Samo określenie, które bywa tłumaczone niezbyt trafnie jako „duch święty”,
pojawia się w judaizmie jako hebrajska metafora „ruach ha-kodesz” (dosłownie: „tchnienie świętości”),
ale jest ono oczywiście rozumiane nie jako osobna istota, tylko jako Boże Natchnienie (także czasami: Boża Inspiracja),
które może sprawić, że człowiek (np. prorok) podejmuje niezwykłe działania.
To Boże Natchnienie powodowało, iż np. prorocy ogłaszali swoje proroctwa,
a król Dawid komponował Psalmy.
W judaizmie nie istnieje pojęcie „ducha świętego” w takim sensie, w jakim jest ono obecne w chrześcijaństwie.
Najbliżej temu rozumieniu byłaby zapewne Szechina (Szekina)
[od hebrajskiego słowa szakan, znaczącego "mieszkać"] - dosłownie „przebywanie”
– czyli Boża Obecność, a - bardziej precyzyjnie – Obecność Bożej Świętości
w jakimś miejscu, przedmiocie, człowieku lub w określonym czasie.
http://www.the614thcs.com/40.1038.0.0.1.0.phtml
pytanie :
Proszę o wytłumaczenie, jak judaizm rozumie istotę Ducha Świętego.
Czy jest to osoba? czy moc? czy coś innego? Skoro z oczywistych powodów Trójca nie istnieje.
odpowiedź :
Samo określenie, które bywa tłumaczone niezbyt trafnie jako „duch święty”,
pojawia się w judaizmie jako hebrajska metafora „ruach ha-kodesz” (dosłownie: „tchnienie świętości”),
ale jest ono oczywiście rozumiane nie jako osobna istota, tylko jako Boże Natchnienie (także czasami: Boża Inspiracja),
które może sprawić, że człowiek (np. prorok) podejmuje niezwykłe działania.
To Boże Natchnienie powodowało, iż np. prorocy ogłaszali swoje proroctwa,
a król Dawid komponował Psalmy.
W judaizmie nie istnieje pojęcie „ducha świętego” w takim sensie, w jakim jest ono obecne w chrześcijaństwie.
Najbliżej temu rozumieniu byłaby zapewne Szechina (Szekina)
[od hebrajskiego słowa szakan, znaczącego "mieszkać"] - dosłownie „przebywanie”
– czyli Boża Obecność, a - bardziej precyzyjnie – Obecność Bożej Świętości
w jakimś miejscu, przedmiocie, człowieku lub w określonym czasie.
http://www.the614thcs.com/40.1038.0.0.1.0.phtml
...ten lud zbliża się do mnie swoimi ustami i czci mnie swoimi wargami, a jego serce jest daleko ode mnie, tak że ich bojaźń przede mną jest wyuczonym przepisem ludzkim...
Nie wierz w ani jedno moje słowo ale sam(a) badaj , sprawdzaj , doświadczaj czy się rzeczy
aby tak mają
Nie wierz w ani jedno moje słowo ale sam(a) badaj , sprawdzaj , doświadczaj czy się rzeczy
aby tak mają
-
- Posty: 11244
- Rejestracja: 04 wrz 2006, 17:31
EMET:
W Hioba 33:4 czytamy: „Duch Boży mnie uczynił i tchnienie Wszechmocnego mnie ożywiło.” ['PNŚ'].
W 'BH' mamy: רוּחַ־אֵל עָשָׂתְנִי וְנִשְׁמַת שַׁדַּי תְּחַיֵּנִי -- < rûăḥ-`ēl ´āŝāthnî vᵊnĭšmăth šăddăj tᵊḥăjjēnî > /= < rûăch-`ēl ´āŝāthnî vᵊnĭszmăth szăddăj tᵊchăjjēnî >/, gdzie mamy takie wyszczególnione frazy:
< rûăch-`ēl > = „Duch Boży”; < nĭszmăth szăddăj > = „tchnienie Wszechmocnego”. Rdzennym dla hebr. -- < nĭszmăth >, jest -- נְשָׁמָה -- < nᵊšāmā(h) > /= < nᵊszāmā(h) >/ [= „tchnienie; oddech”]. Por. też Hio 32:8.
‎
Z kolei, mamy taki tekst: „Mówił przeze mnie duch Jehowy i Jego słowo było na moim języku.” - 2Sam 23:2, 'PNŚ'. W 'BH' - רוּחַ יְהוָה דִּבֶּר־בִּי וּמִלָּתוֹ עַל־לְשׁוֹנִי -- < rûăḥ jᵊhvā(h) dĭbbĕr-bî ûmĭllāthô ´ăl-lᵊšônî > /= < rûăch jᵊhvā(h) dĭbbĕr-bî ûmĭllāthô ´ăl-lᵊszônî >/.
Mamy takie oto frazy: < rûăch jᵊhvā(h) > [= „duch JHVH”]; < ûmĭllāthô > [= „i Jego słowo” /'PNŚ'/; 'Int. Voc.': „a_mowa_jego”, tłum. Janusz Kaczmarek], gdzie < û > = spójnik, < mĭllāthô > od rdzen. < mĭllā(h) > [= „słowo; mowa”].
Ciekawie mamy też w Izaj 11:2: „I spocznie na nim duch Jehowy, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i potęgi, duch poznania i bojaźni przed Jehową;” ['PNŚ'].
W 'BH' – וְנָחָה עָלָיו רוּחַ יְהוָה רוּחַ חָכְמָה וּבִינָה רוּחַ עֵצָה וּגְבוּרָה רוּחַ דַּעַת וְיִרְאַת יְהוָה – < vᵊnāḥā(h) ´ālājv rûăḥ jᵊhvā(h) rûăḥ ḥŏkhmā(h) ûbhînā(h) rûăḥ ´ēcā(h) ûghᵊbhûrā(h) rûăḥ dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) > / = < vᵊnāchā(h) ´ālājv rûăch jᵊhvā(h) rûăch chŏchmā(h) ûwînā(h) rûăch ´ēcā(h) ûghᵊwûrā(h) rûăch dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) >/.
Mamy takie oto frazy: < rûăch jᵊhvā(h) > [= „duch JHVH”]; < rûăch chŏchmā(h) ûwînā(h) > [= „duch mądrości i zrozumienia”; od rdz. < chŏchmā(h) = m.in. „mądrość”; od rdz. < bînā(h) > = "zrozumienie”]; < rûăch ´ēcā(h) ûghᵊwûrā(h) > [= „duch rady i potęgi”; od rdz.: < ´ēcā(h) > = „rada; plan; zamiar”; od rdz. < gᵊwûrā(h) > = „siła; moc; brawura” /'Briks', str. 69/]; < rûăch dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) > [= „duch poznania i bojaźni przed Jehową”; od rdz. < dă´ăth > = m.in. „rozeznanie; umiejętność”; od rdz. < jĭr`ā(h) > = „lęk; bojaźń (Boża)” /'Briks', str. 153/].
Stephanos, ps. EMET
W Hioba 33:4 czytamy: „Duch Boży mnie uczynił i tchnienie Wszechmocnego mnie ożywiło.” ['PNŚ'].
W 'BH' mamy: רוּחַ־אֵל עָשָׂתְנִי וְנִשְׁמַת שַׁדַּי תְּחַיֵּנִי -- < rûăḥ-`ēl ´āŝāthnî vᵊnĭšmăth šăddăj tᵊḥăjjēnî > /= < rûăch-`ēl ´āŝāthnî vᵊnĭszmăth szăddăj tᵊchăjjēnî >/, gdzie mamy takie wyszczególnione frazy:
< rûăch-`ēl > = „Duch Boży”; < nĭszmăth szăddăj > = „tchnienie Wszechmocnego”. Rdzennym dla hebr. -- < nĭszmăth >, jest -- נְשָׁמָה -- < nᵊšāmā(h) > /= < nᵊszāmā(h) >/ [= „tchnienie; oddech”]. Por. też Hio 32:8.
‎
Z kolei, mamy taki tekst: „Mówił przeze mnie duch Jehowy i Jego słowo było na moim języku.” - 2Sam 23:2, 'PNŚ'. W 'BH' - רוּחַ יְהוָה דִּבֶּר־בִּי וּמִלָּתוֹ עַל־לְשׁוֹנִי -- < rûăḥ jᵊhvā(h) dĭbbĕr-bî ûmĭllāthô ´ăl-lᵊšônî > /= < rûăch jᵊhvā(h) dĭbbĕr-bî ûmĭllāthô ´ăl-lᵊszônî >/.
Mamy takie oto frazy: < rûăch jᵊhvā(h) > [= „duch JHVH”]; < ûmĭllāthô > [= „i Jego słowo” /'PNŚ'/; 'Int. Voc.': „a_mowa_jego”, tłum. Janusz Kaczmarek], gdzie < û > = spójnik, < mĭllāthô > od rdzen. < mĭllā(h) > [= „słowo; mowa”].
Ciekawie mamy też w Izaj 11:2: „I spocznie na nim duch Jehowy, duch mądrości i zrozumienia, duch rady i potęgi, duch poznania i bojaźni przed Jehową;” ['PNŚ'].
W 'BH' – וְנָחָה עָלָיו רוּחַ יְהוָה רוּחַ חָכְמָה וּבִינָה רוּחַ עֵצָה וּגְבוּרָה רוּחַ דַּעַת וְיִרְאַת יְהוָה – < vᵊnāḥā(h) ´ālājv rûăḥ jᵊhvā(h) rûăḥ ḥŏkhmā(h) ûbhînā(h) rûăḥ ´ēcā(h) ûghᵊbhûrā(h) rûăḥ dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) > / = < vᵊnāchā(h) ´ālājv rûăch jᵊhvā(h) rûăch chŏchmā(h) ûwînā(h) rûăch ´ēcā(h) ûghᵊwûrā(h) rûăch dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) >/.
Mamy takie oto frazy: < rûăch jᵊhvā(h) > [= „duch JHVH”]; < rûăch chŏchmā(h) ûwînā(h) > [= „duch mądrości i zrozumienia”; od rdz. < chŏchmā(h) = m.in. „mądrość”; od rdz. < bînā(h) > = "zrozumienie”]; < rûăch ´ēcā(h) ûghᵊwûrā(h) > [= „duch rady i potęgi”; od rdz.: < ´ēcā(h) > = „rada; plan; zamiar”; od rdz. < gᵊwûrā(h) > = „siła; moc; brawura” /'Briks', str. 69/]; < rûăch dă´ăth vᵊjĭr`ăth jᵊhvā(h) > [= „duch poznania i bojaźni przed Jehową”; od rdz. < dă´ăth > = m.in. „rozeznanie; umiejętność”; od rdz. < jĭr`ā(h) > = „lęk; bojaźń (Boża)” /'Briks', str. 153/].
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.