kesja pisze:widze ze mnie nie rozumiesz - niestety
Ale ,to nie Kesja podaje .
to podaje autor który jest pod linkiem a nie ja .
popatrz
Takie przedstawienie dziejów pisma wskazywałoby na jego ciągłość od ponad 5000 lat, bo nie zapominajmy, że pismo protosynajskie czerpało wzory z hieroglifów egipskich.
Zakończę więc słowami Gardinera: "hieroglify żyją [nadal], choć w mocno przeobrażonej formie w naszym alfabecie".
Michał Szulc
Niewolno przypisywać mi czegoś co nie jest mego autorstwa .....
a ty wszedzie DODAŁEŚ - " KESJA PODAJE " ..... NIE ,nie ja .
autor MICHAŁ SZULC podał ...
EMET:
No dobrze: "Kesja podaje, co jest autorstwa Michała Szulca". Może tak być?
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.
kesja pisze:Kwestia alfabetu i w ogóle pisowni hebrajskiej to twardy orzech dla zębów wychowanka kultury europejskiej. Bo jak np. wytłumaczyć fakt, że sam alfabet hebrajski nie posiada samogłosek, ale w wyrazach samogłoski są już jak najbardziej obecne? Czy to tylko różnica terminologiczna (przecież i my moglibyśmy nie odróżniać samogłosek od spółgłosek i wszystkie litery nazywać samogłoskami)? Czy też tradycyjnie utarta teza o niższości samogłosek nad spółgłoskami (te drugie miałyby być "niegodne" tego, by znajdować się w alfabecie)?
Co więc pierwotnie miałyby określać dzisiejsze litery?
Otóż:
EMET:
Jest to wersja hebrajska Ksiąg Nowego Przymierza.
Klikasz na uaktywnienie pierwsze z prawej strony i ukazuje się "Mattaj" [czyli: wg Mateusza i potem już masz tylko rozdziały: 1 [alef], 2 [beth] itd. wg numeracji hebrajskiej.
Poniżej masz z kolei "Marqos" [czyli: wg Marka] itd.
Pewne znawstwo jest wskazane, Agnes.
Domyślam się, że z tej strony Kejsa kopiuje fragmenty "NT" po hebr.
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.
EMET pisze:
EMET:
Jest to wersja hebrajska Ksiąg Nowego Przymierza.
Klikasz na uaktywnienie pierwsze z prawej strony i ukazuje się "Mattaj" [czyli: wg Mateusza i potem już masz tylko rozdziały: 1 [alef], 2 [beth] itd. wg numeracji hebrajskiej.
Poniżej masz z kolei "Marqos" [czyli: wg Marka] itd.
Pewne znawstwo jest wskazane, Agnes.
Domyślam się, że z tej strony Kejsa kopiuje fragmenty "NT" po hebr.
Stephanos, ps. EMET
o matko, Stefanos, same sajgonki i ani słowa w żadnym zrozumiałym dla mnie języku.
mogę się do Ciebie zapisać na lekcje?
EMET pisze:
EMET:
Jest to wersja hebrajska Ksiąg Nowego Przymierza.
Klikasz na uaktywnienie pierwsze z prawej strony i ukazuje się "Mattaj" [czyli: wg Mateusza i potem już masz tylko rozdziały: 1 [alef], 2 [beth] itd. wg numeracji hebrajskiej.
Poniżej masz z kolei "Marqos" [czyli: wg Marka] itd.
Pewne znawstwo jest wskazane, Agnes.
Domyślam się, że z tej strony Kejsa kopiuje fragmenty "NT" po hebr.
Stephanos, ps. EMET
o matko, Stefanos, same sajgonki i ani słowa w żadnym zrozumiałym dla mnie języku.
mogę się do Ciebie zapisać na lekcje?
Niestety, ta strona jest tylko po hebrajsku.
Zakłada po prostu pewne znawstwo przynajmniej
Co do lekcji, to ja sam chętnie na takowe chodziłbym.
Jak już pisałem: to nie fałszywa skromność, lecz realizm.
Po prostu: siedzę już trochę w temacie jako amator i to sprawia, że jakoś sobie radzę.
Żadnym znawcą nie jestem!
Oto kopia wg Mateusza 22:44, gdzie Jezus powołuje sie na Psalm 110:1 --- ?'נְאֻם יְהוָה לַאדֹנִי: שֵׁב לִימִינִי עַד־אָשִׁית אֹיְבֶיךָ הֲדֹם לְרַגְלֶיךָ'
Zwraca uwagę użycie Imienia Bozego,
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.
Płaskowicki Rys pisze:Emet
dobrze sobie radzisz bo widzisz niuanse .
To imię Boże w tekście to ważna wskazówka.
pozdrawiam
EMET:
Rysiu!
Jezus powołał się na Psalm 110:1, gdzie w tekście hebrajskim tegoż jest JHVH; nie jest, że 'Pan mówi do Pana', lecz < ne'um jehva(h)... >.
Stąd wersje hebrajskie Ksiąg Nowego Przymierza - zwłaszcza w miejscach cytowanych z Ksiąg Starego Przymierza - używają wprost JHVH; bywa, że stosuje się skrót "JeJa".
Wyrażenia typu: "anioł Pański", co wiadomo, że "anioł JHVH".
Podobnie i wydźwięk opisu 1 - 2 rozdziały wg Łukasza -- to jeszcze obowiązujące Stare Przymierze i takież realia. Zobacz sam.
Ale: wielu oburza się, gdy używa się Imię Boże wprost w Księgach Nowego Przymierza...
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.
Emet
i ja byłem tak nastawiony
pod wpływem miedzy innymi Twoich argumentów zmieniłem zdanie w tej sprawie na mniej radykalne,teraz zalecałbym ostrożność w używaniu imienia Boga
Utrzymywanie tego zakazu sprzyja zwolennikom trynitarnej koncepcji Boga bo nie widać bezsensu /moim zdaniem /robienia z Jezus odrębnego Boga od YHVH
Płaskowicki Rys pisze:Emet
i ja byłem tak nastawiony
pod wpływem miedzy innymi Twoich argumentów zmieniłem zdanie w tej sprawie na mniej radykalne,teraz zalecałbym ostrożność w używaniu imienia Boga
Utrzymywanie tego zakazu sprzyja zwolennikom trynitarnej koncepcji Boga bo nie widać bezsensu /moim zdaniem /robienia z Jezus odrębnego Boga od YHVH
EMET:
Polak Szymon Budny w swojej edycji Przekładu "NT" z roku 1574 [oraz 1589] użył 11 razy formy "Jehowa" w wg Mateusza.
Hebrajskie wersje "NT" te, które posiadam, ponad 200 razy używają JHVH wprost w tekście.
NŚ, przypomnę, używa 237 razy.
Stephanos, ps. EMET
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ-2018’, Przypis.
Wg niektórych sekt w ogóle Jezus nie jest do niczego potrzebny bo nie istnieje, jest on raz Archaniołem Michałem, a to człowiekiem.....
Zapewne niewielu z nas zastanawiało się nad faktem, dlaczego w niektórych Bibliach w Starym Testamencie znajduje się imię Boże w formie Jahwe (Biblia Poznańska, Biblia Tysiąclecia wyd. I i II) a w innych ono nie występuje (np. w Biblii Tysiąclecia wyd. III, gdzie zamiast"Jahwe" zastosowano formę"Pan"). Taka sytuacja ma miejsce zarówno w katolickich, jak i protestanckich przekładach Biblii.
Sytuację tą bardzo często wykorzystują Świadkowie Jehowy, którzy bardzo chętnie "tłumaczą" osobom niedoświadczonym, że to odstępcze Kościoły chrześcijańskie usuwają imię Boże z Biblii. Prawda przedstawia się jednak zupełnie inaczej. Aby lepiej zrozumieć historię występowania imienia Bożego w Biblii prześledźmy poniższe fakty, które zostały uporządkowane chronologicznie.
Stary Testament został napisany w jęz. hebrajskim tzw. pismem spółgłoskowym (nie było samogłosek). Imię Boże zostało zapisane w formie JHWH.
Około III/II wieku przed Chr. powstaje tłumaczenie ST na język grecki. Było ono przeznaczone dla Żydów żyjących poza granicami swej ojczyzny, którzy zapomnieli jęz. hebrajskiego. Język grecki był w tym okresie językiem najbardziej rozpowszechnionym. Tłumaczenie to nazwano Septuagintą. [1]
Problemem, na jaki natrafili tłumacze, było oddanie w jęz. greckim imienia Bożego. Język grecki nie zawiera bowiem w swoim alfabecie litery odpowiadającej spółgłosce "h", a w imieniu Bożym występuje ona dwukrotnie. Wśród dotychczas odnalezionych, najstarszych fragmentów Septuaginty (sprzed naszej ery) istnieją 3 wersje oddawania imienia Bożego w tym tłumaczeniu:
W greckim tekście Septuaginty Imię Boże pozostawiono nie przetłumaczone i pisano je po hebrajsku (np. papirus Fouad 266 z I wieku przed Chr.)
W greckim tekście Septuaginty Imię Boże zostało oddane przez Kyrios (gr. Pan). Przykładem jest papirus Rylands 458 pochodzący z II wieku przed Chr.
W greckim tekście Septuaginty Imię Boże zostało zastąpione greckimi literami IAO. Tak w papirusie 4QLXXLev b z I wieku przed Chr.
W I wieku po Chr. powstaje chrześcijaństwo. Między ok. 50 a 90 rokiem zostaje spisany Nowy Testament w języku greckim, gdyż ten język nadal jest językiem panującym. Oryginał się nie zachował, ale najstarsze odnalezione kopie NT pochodzą już z ok. 200 roku.
W Nowym Testamencie zdecydowana większość cytatów ze Starego Testamentu pochodzi z greckiego tekstu (Septuaginta), a nie z oryginalnego tekstu hebrajskiego. Wśród tych cytatów było sporo takich, które zawierały imię Boże. Z której wersji Septuaginty cytowano? Z wersji 3a, 3b czy 3c? Dotychczas odnaleziono:
0 (słownie: zero) fragmentów Nowego Testamentu z imieniem Bożym zapisanym po hebrajsku (tak jak w Septuagincie w pkt 3a)
ponad 20000 fragmentów Nowego Testamentu, gdzie w cytatach ze Starego Testamentu zamiast imienia Bożego występuje forma "Pan" (tak jak w Septuagincie w pkt. 3 b)
0 (słownie: zero) fragmentów Nowego Testamentu z formą IAO (tak jak w Septuagincie w pkt. 3c)
Odpowiedź jest jednoznaczna. Cytowano z Septuaginty, z wersją "Pan". Jeśli więc pierwsi chrześcijanie cytowali z tej wersji Starego Testamentu, to także ta wersja Starego Testamentu była w powszechnym użyciu.
Dlaczego jednak w niektórych Bibliach chrześcijańskich w ST występuje imię Boże w postaci Jahwe czy Jehowa?
Wynika to z faktu, że niektórzy tłumacze oddają imię Boże w takiej formie, w jakiej występowała ona w oryginalnym tekście hebrajskim, czytanym przez Żydów, a nie w formie, w jakiej czytali ją pierwsi chrześcijanie.
Na czym polega oszustwo świadków Jehowy?
Twierdzą, że nieumieszczanie imienia Bożego w Starym Testamencie jest formą walki z Bogiem. Ludzie nie znający historii występowania imienia Bożego w Biblii, ani nie chcący dociekać tego tak złożonego problemu, łatwo dają się im przekonać. Na niekorzyść świadków Jehowy świadczą jednak następujące fakty:
ukrywają przed swoimi wyznawcami fakt, że istnieje kopia Septuaginty z II w. przed Chr., która zamiast imienia Bożego zawiera formę"Pan" ( ich publikacja "Insight on the Scriptures" t.II, s.315 i 1152 wspomina, co prawda, o tej kopii, ale jakimś dziwnym zbiegiem okoliczności milczy na temat formy imienia Bożego w niej użytej)
w swojej broszurze pt. "Imię Boże, które pozostanie na zawsze" na str. 26 sugerują, że forma "Pan", jako zastępcza forma imienia Bożego, pojawiła się dopiero w V wieku n.e. Jest to ewidentne oszustwo, gdyż już wyżej wspomniany fragment (3b) pochodzi z II w przed Chr. Poniżej zostały przedstawione inne manuskrypty Septuaginty, które zawierają formę"Pan" i pochodzą sprzed V w. n.e.: [2]
Manuskrypt nr Zawartość Datowanie
961 Księga Rodzaju początek IV wieku n.e.
962 Księga Rodzaju koniec III wieku n.e.
963 Księgi Liczb i Powt. Prawa początek II wieku n.e.
965 Księga Izajasza początek III wieku n.e.
966 Księga Jeremiasza II/III wiek n.e.
967 Księgi Ezechiela i Estery II/III wiek n.e.
968 Księga Daniela II/III wiek n.e.
p45 Ewangelie i Dzieje Apost. początek III wieku n.e.
p46 Listy św. Pawła początek III wieku n.e.
p47 Księga Apokalipsy koniec III wieku n.e.
W Biblii Nowego Świata, wydanej przez Świadków Jehowy [3], umieszczono 10 starych fragmentów Septuaginty, które mają udowodnić, że nie zawierała ona pierwotnie formy "Pan". Wśród tych 10 fragmentów aż 8 pochodziło z naszej ery. Dwa pozostałe to wspomniane wyżej fragmenty Septuaginty wg wersji 3 a i 3 c. To zapewne przez przypadek zapomnieli wymienić wersję 3 b (tą z formą "Pan") z II wieku przed Chr. (wyżej wspomniana publikacja Świadków Jehowy "Insight..." przyznaje przecież, że pochodzi ona z tego okresu) Dlaczego nie umieścili tego fragmentu? Cóż, najwyraźniej nie pasuje on do ich koncepcji.
[1] Septuaginta (łac. siedemdziesiąt). Według legendy przekładu dokonało siedemdziesięciu tłumaczy.
[2] Por. Harris D., Awake! to the Watch Tower (Przebudź się! Strażnico), Twickenham 1988, s. 60-61.
[3] New World Translation Bible (Biblia Świadków Jehowy) wyd.1984 r., s.1563.