Forum biblijne

[Queza]

Ja Cię doceniam Łebski Harry, jak nie chcesz cwany.

[leszed]

Przyczyny gospodarczo-religijne kształtowania się Polski można zaobserwować w specyficznym ustroju szlacheckim i innym rozwoju miast w tej części Europy. Polska jako wyspa KRK licząc od końca husytyzmu i reformacji (16w.) wspierała przez hierarchię kościelną silny feudalizm, choć mogło to nie służyć rozwojowi miast i wolnego handlu. Jedynie opanowanie ważniejszych szlaków równoważy te niekorzystne tendencje. Unia polsko-litewska oraz sąsiedztwo islamu było bramą tej części świata. Omijano ją jednak coraz częściej morzami (odkrycia nowych lądów itp.). Gdzieś ten zasięg granic, np. Inflany, musiał kończyć, i zaczynała konkurencja dla Polski.

Poprzednie mapki pokazywały, jak kraj się polaryzuje w kierunku państwa wyznaniowego, otoczonego przez inne ustroje. Dla Rzymu byliśmy 'na końcu układu pokarmowego', za cesarskimi Niemcami, Czechami na zmianę z Węgrami- potem w zamian za te, za Austrią. Poza tym dla papiestwa zawsze bliższe sprawy toczyły się we Włoszech, Francji, Hiszpanii... . Pokazuje to dobrze obrona Krzyżaków przed Polską, czesko-węgierskie sojusze 15w., Habsburgowie, dopust rozbiorów itd.

Miasta które miały status wolnych, szybciej dotykały przemiany (oczywiście czasem zarazy). Tak się składa, iż rozwój przyszedł do nas od strony zachodu i południa. Powstało wiele miast śląskich, i ich budowę musieli inicjować na początku Niemcy. Tam też ustrój wynosił wysoko mieszczan i konkurencję. Naturalnie niezbyt to wspiera dziedziczność, zależność, hierarchię... . Śląsk jako pierwszy podzielił się na dzielnice-państewka feudalne, potem samorządowe ośrodki. To mieszczanie tam mieli wpływ na rządy, to też unikało efektu kultu jednostki, jednoosobowego bohatera w zbroi i w ogóle było przeciw wojnom*. I tam pierwszy rozwinął się protestantyzm luterański wśród słowian.

Kultura zachodnia naszych (byłych wówczas) ziem zachodnich, podległość pod monarchę ogólnie wysokiego jak cesarz, wpłynęła na podział 'narodu' (w swojej pierwotnej wersji). Te ziemie były przez wieki buforem do egzotyki Polski, do kraju tzw. demokracji szlacheckiej, ale innej niż w Anglii. Polska to nie był kraj 'przyziemny'. Elity mogły bez końca czuć wolność. dla mnie to szczątkowe ilości zalet bądź co bądź. Dopóki nie trafił się wróg silniejszy lub bardziej zdeterminowany jak np. Kozacy.

Na Litwie w części centralnej doszło do polonizacji najtrwalej, włącznie z przejęciem rejonu Wilna. Na Rusi z uwagi na przeszłość prawosławną i konflikt religijny na linii Warszawa-Kijów-Moskwa, Lwów stał się polski, ale jednocześnie nie przestał być ruski. Litwa jak wiadomo dłużej była pogańska (nie objęta prawosławiem w całości), no i mniejsza jeśli chodzi o ludność rdzenną od Polski. Toteż utrzymuje się pas Polski Warszawa-Wilno. I znowu, to miasta zachodnie (w tym wypadku polskie) były na kresach nośnikiem rozwoju. Ale jak pokazała przyszłość, na tyle były kontrolowane przez ustrój szlachecki kraju, iż nie powtórzył się efekt Śląska czy Pomorza. Nie powstała siła regionu z samorządnością a co za tym idzie nie uzyskaliśmy krajów-buforów. Litwę zrusycyzowano równie silnie jak Ruś, dopóki długie zabory nie wymusiły przemian, które zaprzeczyły kulturze polskiej i wtedy powstały niezależne zaczątki państw: Litwa, Ukraina a nawet Białoruś (na razie widzimy jaki to kraj). Polska ludność wsi kresowych do tej pory jest siłą tamtejszej 'polonii'. To raczej rozproszenie niż ogniska rozwoju, choć kto wie, UE może być siłą przyciągającą do Polaków wschód.

*Istnieje taki pogląd, że Śląsk kiedyś przez wieki był najbardziej kwitnącym w bogactwo regionem Europy. Nie działo się to bynajmniej bez przyczyny, warto by się temu przyjrzeć.

[leszed]

A tak gdy oglądam w TV Donalda który gawędzi do Angeli o swoim niemieckim dziadku z Gdańska i jej z Poznania, to widzę jakby teraz stolica naszego kraju przeniosła się gdzieś do Hanzy-Danzig'a a Niemiec do Posen ;) miasta na prawie Magdeburskim...



dla zainteresowanych:

kłopoty Napoleona http://pl.wikipedia.org/w...lskie_1806_roku

kłopoty wspólnie zamieszkujących Wielkopolskę http://pl.wikipedia.org/w...e_wielkopolskie

kłopoty 'polonusa' z Litwą http://pl.wikipedia.org/w...polsko-litewski

[Queza]

[leszed]

Co do podpisu pod tym obrazkiem, Łokietek zawładnął dla niego głównymi obszarami, co określone jest głównymi Polski. Są to tereny gdzie pierwotnie władał (jakieś małe księstewko) + Wielkopolska + Małopolska. Na początku był to klin od Krakowa do Gdańska ze stratą póżniejszą tego ostatniego na rzecz naszych ulubionych zakonników maryjnych. W ten sposób z jednej strony miał ich właśnie, z drugiej zajmujących Śląsk Czechów. Zaborcy okazali się skuteczni. Odstąpił od Śląska, którego już Polska nie odzyskała w normalnej formie, czyli do 1945. A o Pomorze przyszło im długo się starać, oczywiście Pomorze Zach. również poza zasięgiem jak Śląsk.
Wcale to nie jest trafne określenie, iż główną częścią Polski to ten klin, bez Śląska, Mazowsza i ze stratą Pomorza. Ale 'historię piszą zwycięzcy' w tym wypadku, i schlebiający królom. Łokietek się koronował po dłuższym okresie bezkrólewia, za to bezkrólewie to istniało z naprawdę głównymi częściami Polski (bez Pomorza Zach. i części tzw. Grodów Czerwieńskich).

Oczywiście plemiona Lechickie związane z pierwotną Polską to także byli słowianie tacy jak Wieleci (lewa strona dolnej Odry po Łabę nad Bałtykiem), ale ich nigdy do Polski nie włączono poza drobnym pograniczem lennym za Krzywoustego. Oczywista polityka zaborowa na spółkę z chrześcijańskimi Niemcami wspomogła ich zanik. Podobnie się działo z nielechickimi Łużyczanami, chociaż Chrobry swoją część zaboru miał szansę utrwalić.

Polityka dzielnicowa, o której już kiedyś wspominałem, mogłaby teoretycznie zostać umocniona poprzez od początku (Mieszko I) i powodować lepszy rozwój kraju. Łokietko był kolejnym władcą, który pragnął władzy królewskiej i niepodzielnej tylko dla siebie. Mieszko, Chrobry (z predyspozycją na lokalnego cesarza słowian zach.), ćwiczyli coś, co nie wypaliło. Po nich rozpady, potem Krzywousty z uczkniętym już krajem, znowu rozpady itd. Kraj przed Łokietkiem chciano jednoczyć i z Krakowa, i z Poznania, i z Wrocławia. I cóż z tego, w tym samym stylu- z takimi samymi efektami a nawet gorzej (duet Łokietko, Kazik W.). Mazowsze samo sobie narobiło kłopotów (krzyżacy). Wszędobylscy biskupi rządzący władzami ziemskimi a chronieni glejtami papieży, gdzieś pomiędzy księstwami Europy robili w tym wszystkim własne interesy. Polska była zbyt blisko wielkich państw (cesarze niem., Wielka Ruś, nieprzewidywalni poganie na północy). Dlatego wróciłbym do błędnego rycerza- Chrobrego, gdyby tylko spokojnie w roku 1003 (pokaz siły praprzodka) postarał się wczuć w ducha Ottona, który go odwiedził w 1000 r. i coś tam szeptał o pokoju.

[Queza]

Nie wiem co dokładnie pisze pod jego '...audetorium...' za małe literki, ale wiem z wikipedi, że znany był z niechęci do Niemców; uznawanych powszechnie za sprawców zbrodni rogozińskiej.

[Anowi]

[leszed]

[Queza]

[Anowi]

[leszed]

[Queza]

[leszed]

Przeczytałem znowu po odnośniku w naszej dyskusji wcześniej o roli KRK w I RP i okolicach (rozbiory). Ale przede wszystkim zainteresowała mnie dziś okoliczność Konstytucji 3 Maja w związku z duchowieństwem polskim KRK.

https://forum.ioh.pl/viewtopic.php?t=13374

autor podobno sam to skomponował, fragmenty:

Cytat:

"Religią narodową panującą jest i będzie wiara święta rzymska katolicka ze wszystkimi jej prawami; przejście od wiary panującej do jakiegokolwiek wyznania jest zabronione pod karami apostazji.(...)" (Konstytucja 3 maja, art. 1) Pomimo takiego wstępu stanowisko Kościoła katolickiego było do konstytucji bardzo delikatnie mówiąc - nieprzychylne i to od samego początku. Autor książki "Papiestwo wobec sprawy polskiej(...)" Otton Beiersdorf - pisze: "Zaskoczony uchwaleniem dnia 3 maja 1791 roku konstytucji, nuncjusz papieski, Saluzzo, natychmiast donosił do Rzymu, że ustawa majowa była zamachem stanu dokonanym przy udziale aprobującego tłumu, a więc miała pozór rewolucji." Zwracając się do papieża, nuncjusz zalecał wstrzymanie się od sformułowań, które mogłyby pochwalić lub aprobować Konstytucję 3go maja. Nazywał też Hugona Kołłątaja, Stanisława Staszica i Scypiona Piattolego (osobisty sekretarz króla) "jakobinami i złymi duchami króla." Kuria rzymska i polski kler obawiali się, że Polacy nie poprzestaną na Konstytucji, lecz pójdą dalej - wzorem rewolucji francuskiej - zlikwidują przywileje kleru, pozbawią ich wszelkich funkcji państwowych, położą rękę na jego majątku, a księży przeniosą na państwowe pensje. Co już częściowo miało miejsce kiedy to w roku 1789 Sejm Wielki uchwalił ustawę przeznaczającą dochody z jednej z najbogatszych europejskich diecezji na wojsko polskie - diecezji krakowskiej. Zaborcy zaś gwarantowali Kościołowi nienaruszalność praw i dóbr. Dwór papieski obawiał się też pomysłów uniezależniania od Rzymu i utworzenia polskiego Kościoła narodowego. Polscy reformatorzy zaczęli kontestować fakt, że zasiadający w senacie Rzeczpospolitej biskupi wybierani są po za granicami kraju. Papież Pius VI dał Rosji zielone światło do wojny z Polską i jej rozbioru, kierując 24.02.1792 r. brewe dziękczynne do Katarzyny II, w którym nazwał ją heroiną stulecia i sławił jej podboje. Wśród nich wymienił pierwszy rozbiór Polski. Katarzyna II zareagowała na Konstytucję, wspierając polskich przeciwników reform, magnatów i dostojników kościelnych, którzy 27 kwietnia 1792 roku zebrali się w Petersburgu (!) i ogłosili manifest unieważniający Konstytucję 3-go maja oraz wzywający Rosję do zbrojnej interwencji w Polsce. W celu zatajenia faktu, że spisek zawiązano w Petersburgu manifest opatrzono datą 14 maja i ogłoszono w Targowicy na Ukrainie. Notyfikację o istnieniu konfederacji wysłano do państw europejskich i papieża, ale zdrajcom odpowiedział tylko papież Pius VI, błogosławiąc targowicę i jej prace. Głównymi działaczami spisku byli: Franciszek Ksawery Branicki, Szczęsny Potocki i Seweryn Rzewuski oraz biskupi: Józef Kossakowski, Ignacy Massalski, Wojciech Skarszewski i Michał Roman Sierakowski, który pełnił funkcję naczelnego kapelana konfederacji. Aleksander Świętochowski pisał: "Nigdy i nigdzie nie było tylu przedajnych biskupów" - mając na myśli hierarchów polskiego Kościoła, znajdujących się na służbie obcych dworów u schyłku I Rzeczpospolitej. Ocenę tę potwierdzają "teczki", odkryte w zdobytej przez powstańców podczas insurekcji w ambasadzie rosyjskiej.

Eastern.

[Queza]

Jak taki z Ciebie historyk to historię świętej Kingi i Bolesława Wstydliwego powinieneś znać dobrze.

[leszed]

Naprawdę nie ma tu nikogo, kto jest historykiem lub przynajmniej interesuje się historią Polski i zamieszaną w nią historię kościelną (chciał nie chciał)? Abo temat 3-majowy chociaż? W ogóle dyskusją o ważnych sprawach dla wszystkich Polaków?