Forum biblijne

[EMET]

EMET:
Nie tylko na tym Forum lansowano [i niekiedy lansuje się dalej] tezę taką, iż: „forma brzmieniowa Imienia Boga Biblii - „Jehowa” [też: przez „Y”, „v” i z „h” na końcu] - wywodzi się od formy < hōvā(h) >, na bazie rdzenia < h v h >”. Stąd też, jak jest mniemanie tak uważających, ^^mamy - po prostu - 'zesztukowanie' początkowego członu < jᵊ > oraz formy < hōvā(h) > [właśnie!] i w rezultacie otrzymujemy... < jᵊhōvā(h) >^^. Podobnie też -- wielu próbuje „bawić się” w gramatyków jęz. hebrajskiego, kiedy 'kombinacyjnie' wywodzi: >skoro mamy skróconą formę Imienia Boga = „Jah”, to wystarczy dołączyć „we(h)” i otrzymujemy /przez 'zesztukowanie'/... „Jahwe(h)”<. Jak nieraz komentowałem: >takie to proste - nawet dla dziecka - a tu tak się uczeni bibliści głowią<. Czyżby???

Stąd też, jakkolwiek o tym nadmieniałem już co nieco, postanowiłem zapodać na Forum, jak się kształtują w wielu sytuacjach zapisy takie, kiedy: mamy jakieś wyrażenie rdzenne, następnie - na bazie owego rdzennego - mamy w pewnych miejscach tekstu 'Biblii Hebrajskiej' użyte formy gramatyczne takie, kiedy występuje 'poprzedzający człon początkowy' < jᵊ >. Jakkolwiek bywają sytuacje takie, kiedy można by mówić o tzw. „zwykłym sztukowaniu” '< jᵊ >' i formy rdzennej, to - jednak - w zdecydowanej większości jest inaczej. Jeśli nawet, to zapis po „Jə” - jest bardziej rozbudowany, że tak napiszę.
Na konkretnych przykładach wraz z podaniem lokalizacji użycia danej formy gramatycznej, będzie można samemu skonstatować, jak się sprawy z tzw. „sztukowaniem” [o ile?] mają.

Gwoli: poniższe opracowanie jest moim własnym: nie żadnym tam >Kopiuj - Wklej<. Rzecz jasna, że z pomocą Programów 'BW8' i 'BW10' i innych materiałów. Oczywiście: nie zapodaję wszystkich sytuacji, ale takie, które są wg potrzeby. Prywatnie posiadam opracowanie wszystkich sytuacji; swoje własne opracowanie, co mocno zaznaczam.

Rdzenne wyrażenie -- בָּזַז -- < bāzăz >, na bazie rdzenia < b z z >; w Sof 2:9 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְבָזּוּם -- < jᵊbhāzzûm > /= < jᵊwāzzûm >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- גָּרַר ‎ -- < gārăr >, na bazie rdzenia -- גרר -- < g r r >; w Hab 1:15 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְגֹרֵהוּ -- < jᵊghōrēhû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- גָּרַר ‎ -- < gārăr >, na bazie rdzenia -- גרר -- < g r r >; w Przys 21:7 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְגוֹרֵם -- < jᵊghôrēm >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- דָּקַק -- < dāqăq >, na bazie rdzenia -- דקק -- < d q q >; w Izaj 28:28 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְדֻקֶּנּוּ -- < jᵊdhŭqqĕnnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular. Wyrażenie, które rozpatrujemy, jest w szerszym zapisie takiej frazy: לֹא־יְדֻקֶּנּוּ -- < lō`-jᵊdhŭqqĕnnû >.

Rdzenne wyrażenie /aramejskie/ -- חָוָה -- < ḥāvā(h) > /= < chāvā(h) >/, na bazie rdzenia – חוה -- < ḥ v h > /= < ch v h >/; w Dan 5:12 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְהַחֲוֵה -- < jᵊhăḥªvē(h) > /= < jᵊhăchªvē(h) >/. Nazwa formy gramatycznej: verb haphel imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- הָלַל -- < hālăl >, na bazie rdzenia -- הלל -- < h l l >; w Hio 12:17 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְהוֹלֵל -- < jᵊhôlēl >. Nazwa formy gramatycznej: verb poel imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Koh 7:7; Izaj 44:25.

Rdzenne wyrażenie -- הָוָה -- < hāvā(h) >, na bazie rdzenia -- הוה -- < h v h >; w Koh 11:3 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְהוּא -- < jᵊhû` >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- חָיָה -- < ḥājā(h) > /= < chājā(h) >/, na bazie rdzenia -- חיה -- < ḥ j h > /= < ch j h >/; w Deut 33:6 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְחִי -- < jᵊḥî > /= < jᵊchî >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singural. Patrz także: 1Sam 10:24; 2Sam 16:16[2x]; 1Król 1:25, 31, 34, 39; 2Król 11:12; 2Kron 23:11; Ps 22:27/26/.

Rdzenne wyrażenie -- חוּל -- < ḥûl > /= < chûl >/, na bazie rdzenia -- חיל -- < ḥ j l > /=.< ch j l >/; w Izaj 13:8 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְחִילוּן -- < jᵊḥîlûn > /= < jᵊchîlûn >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- חָתַת -- < ḥāthăth > /= < chāthăth >/, na bazie rdzenia -- חתת -- < ḥ t t > /= < ch t t >/; w Hab 2:17 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְחִיתַן -- < jᵊḥîthăn > /= < jᵊchîthăn >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- חָנַן -- < ḥānăn > /= < chānăn >/, na bazie rdzenia -- חנן -- < ḥ n n > /= < ch n n >/; w 2Sam 12:22 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְחָנַּנִי -- < jᵊḥŏnnănî > /= < jᵊchŏnnănî >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- חָנַן -- < ḥānăn > /= < chānăn >/, na bazie rdzenia -- חנן -- < ḥ n n > /= < ch n n >/; w Izaj 27:11 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְחֻנֶּנּוּ -- < jᵉḥŭnnĕnnû > /= < jᵉchŭnnĕnnû >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- יָדַע -- < jādhă´ >, na bazie rdzenia < j d ´ >; w Ps 138:6 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְיֵדָע -- < jᵊjēdhā´ >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- יָטַב -- < jāṭăbh > /= < jāṭăw >/, na bazie rdzenia -- יטב -- < j ṭ b >; w Hio 24:21 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְיֵטִיב -- < jᵊjēṭîbh > /= < jᵊjēṭîw >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- יָלַל -- < jālăl >, na bazie rdzenia -- ילל -- < j l l >; w Izaj 15:2, 3 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְיֵלִיל -- < jᵊjēlîl >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Izaj 16:7[2x].
Rdzenne wyrażenie -- יָלַל -- < jālăl >, na bazie rdzenia -- ילל -- < j l l >; w Oze 7:14 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְיֵלִילוּ -- < jᵊjēlîlû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- כּוּל -- < kûl >, na bazie rdzenia -- כול -- < k v l >; w Joela 2:11 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְכִילֶנּוּ -- < jᵊkhîlĕnnû > /= < jᵉchîlĕnnû >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- מוּת -- < mûth >, na bazie rdzenia -- מות -- < m v t >; w Liczb 35:19 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְמִיתֶנּוּ -- < jᵊmîthĕnnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- מוּת -- < mûth >, na bazie rdzenia -- מות -- < m v t >; w 2Król 7:4 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְמִיתֻנוּ -- < jᵊmîthŭnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural. Wyrażenie jest osadzone we frazie: וְאִם־יְמִיתֻנוּ -- < vᵊ`ĭm-jᵊmîthŭnû >.

Rdzenne wyrażenie -- מָשַׁשׁ -- < māšăš > /= < māszăsz >/, na bazie rdzenia -- משׁשׁ -- < m š š > /= < m sz sz >/; w Gen 27:12 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְמֻשֵּׁנִי -- < jᵊmŭššēnî > /= < jᵊmŭszszēnî >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- נָדַד -- < nādhădh >, na bazie rdzenia -- נדד -- < n d d >; w Hio 18:18 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְנִדֻּהוּ -- < jᵊnĭddŭhû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- נוּעַ -- < nûă´ >, na bazie rdzenia -- נוע -- < n v ´ >; w Ps 59:16/15/ mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- ‎יְנִיעוּן -- < jᵊnĭ´ûn >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural. Jako występujący też - alternatywnie - zapis, mamy wyrażenie -- יְנוּעוּן -- < jᵊnû´ûn >. Patrz także: Ps 109:25.

Rdzenne wyrażenie -- נוּף -- < nûph > /= < nûf >/, na bazie rdzenia -- נוף -- < n v p >; w Lev 23:11 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְנִיפֶנּוּ -- < jᵊnîphĕnnû > /= < jᵊnîfĕnnû >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.

C.d.n.

Stephanos, ps. EMET

[EMET]

EMET:
Rdzenne wyrażenie -- סוּר -- < sûr >, na bazie rdzenia -- סור -- < s v r >; w Lev 3:4 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסִירֶנָּה -- < jᵊsîrĕnnā(h) >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Lev 3:9, 10, 15; 4:9; 7:4.

Rdzenne wyrażenie -- סוּת -- < sûth >, na bazie rdzenia -- סות -- < s v t >; w Deut 13:7/6/ mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסִיתְךָ -- < jᵊsîth(ᵊ)khā > /= < jᵊsîth(ᵊ)chā >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Hio 36:18.

Rdzenne wyrażenie -- סָבַב -- < sābhăbh > /= < sāwăw >/, na bazie rdzenia -- סבב -- < s b b >; w Jer 52:21 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסֻבֶּנּוּ -- < jᵊsŭbbĕnnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- סָבַב -- < sābhăbh > /= < sāwăw >/, na bazie rdzenia -- סבב -- < s b b >; w Hio 40:22 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסֻבּוּהוּ -- < jᵊsŭbbûhû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.
Rdzenne wyrażenie -- סָבַב -- < sābhăbh > /= < sāwăw >/, na bazie rdzenia -- סבב -- < s b b >; w Hio 40:22 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסֻכֻּהוּ -- < jᵊsŭkkŭhû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.
Rdzenne wyrażenie -- סָבַב -- < sābhăbh > /= < sāwăw >/, na bazie rdzenia -- סבב -- < s b b >; w Ps 49:6/5/ mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְסוּבֵּנִי -- < jᵊsûbbēnî >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- עָוַר -- < ´āvăr >, na bazie rdzenia -- עור -- < ´ v r >; w Hio 41:2 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְעוּרֶנּוּ -- < jᵊ´ûrĕnnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular. Inna numeracja: Hio 41:1, /ew./ Hio 41:10.

Rdzenne wyrażenie -- פָּרַר -- < pārăr >, na bazie rdzenia -- פרר -- < p r r >; w Num 30:14/13/ mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְפֵרֶנּוּ -- < jᵊphērĕnnû > /= < jᵊfērĕnnû >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.

Rdzenne wyrażenie -- קָפָא -- < qāphā` > /= < qāfā` >/, na bazie rdzenia -- קפא -- < q p ` >; w Zach 14:6 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִפָּאוֹן -- < jᵊqĭppā`ôn >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- קוּם -- < qûm >, na bazie rdzenia -- קום -- < q v m >; w Oze 6:2 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִמֵנוּ -- < jᵊqĭmēnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- קוּם -- < qûm >, na bazie rdzenia -- קום -- < q v m >; w Deut 28:9 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִימְךָ -- < jᵊqîm(ᵊ)khā > /= < jᵊqĭm(ᵊ)chā >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- קוּם -- < qûm >, na bazie rdzenia -- קום -- < q v m >; w Num 23:19 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִימֶנָּה -- < jᵊqîmĕnnā(h) >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- קוּם -- < qûm >, na bazie rdzenia -- קום -- < q v m >; w Gen 49:9 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִימֶנּוּ -- < jᵊqîmĕnnû >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Num 24:9; 30:14/13/.
Rdzenne wyrażenie -- קוּם -- < qûm >, na bazie rdzenia -- קום -- < q v m >; w Hio 4:4 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקִימוּן -- < jᵊqîmûn >. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- קוּשׁ -- < qûš > /= < qûsz >/, na bazie rdzenia -- קושׁ -- < q v š > /= < q v sz >/; w Izaj 29:21 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְקֹשׁוּן -- < jᵊqōšûn > /= < jᵊqōszûn >/. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- רָוַח -- < rāvăḥ > /= < rāvăch >/, na bazie rdzenia -- רוח -- < r v ḥ > /= < r v ch >/; w Deut 4:28 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְרִיחֻן -- < jᵊrîḥŭn > /= < jᵊrîchŭn >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.
Rdzenne wyrażenie -- רָוַח -- < rāvăḥ > /= < rāvăch >/, na bazie rdzenia -- רוח -- < r v ḥ > /= < r v ch >/; w Ps 115:6 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְרִיחוּן -- < jᵊrîḥûn > /= < jᵊrîchûn >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.

Rdzenne wyrażenie -- שׁוּב -- < šûbh > /= < szûw >/, na bazie rdzenia -- שׁוב -- < š v b > /= < sz v b >/; w Przys 19:24 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְשִׁיבֶנָּה -- < jᵊšîbhĕnnā(h) > /= < jᵊszîwĕnnā(h) >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Izaj 14:27; 43:13; Jer 2:24.
Rdzenne wyrażenie -- שׁוּב -- < šûbh > /= < szûw >/, na bazie rdzenia -- שׁוב -- < š v b > /= < sz v b >/; w Hio 9:12 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְשִׁיבֶנּוּ -- < jᵊšîbhĕnnû > /= < jᵊszîwĕnnû >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular. Patrz także: Hio 11:10; 23:13.
Rdzenne wyrażenie -- שׁוּב -- < šûbh > /= < szûw >/, na bazie rdzenia -- שׁוב -- < š v b > /= < sz v b >/; w 2Sam 15:8 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְשִׁיבֵנִי -- < jᵊšîbhēnî > /= < jᵊszîwēnî >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine singular.
Rdzenne wyrażenie -- שׁוּב -- < šûbh > /= < szûw >/, na bazie rdzenia -- שׁוב -- < š v b > /= < sz v b >/; w Hio 20:2 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְשִׁיבוּנִי -- < jᵊšîbhûnî > /= < jᵊszîwûnî >/. Nazwa formy gramatycznej: verb hiphil imperfect 3rd person masculine plural.

Na koniec podam przykład tzw. „zwykłego sztukowania” form --
Rdzenne wyrażenie -- תּוּר -- < tûr >, na bazie rdzenia -- תור -- < t v r >; w Hio 39:8 mamy w odmianie gramatycznej wyrażenie -- יְתוּר -- < jᵊthûr >. Nazwa formy gramatycznej: verb qal imperfect 3rd person masculine singular.
U 'Briksa', mamy objaśnienie hasła: „(z-, wy-)badać; (wy-)szukać; pójść (za czymś)” [str. 377, dz. cyt.]. Z 'Int. Voc.', we fragmencie: „39.8 Przemierza [hebr.: < tûr >] góry (za)_pastwiskiem_jego” [chodzi o 'dzikiego osła' – 39:5b], tłum. Maria Kantor. Oddanie w 'PNŚ' /we fragmencie/: „8 Wypatruje w górach miejsca na swe pastwisko”. Inna numeracja: Hio 39:8/11/, ew. Hio 39:5/8/.

Mamy również -- na bazie owej rdzennej postaci < tûr > [tudzież rdzenia < t v r >] -- i inne zapisy form gramatycznych; nie będę, jednak, tutaj o tym pisał...

Stephanos, ps. EMET

[Lukian]

interesujące

[EMET]

EMET:
Jak już było pisane na Forum, znany forma -- אֶהְיֶה -- < `ĕhjĕ(h) > -- z Eodus 3:14: wywodzi się z rdzennej postaci -- הָיָה -- < hājā(h) >, na bazie rdzenia -- ‎היה -- < h j h >.

Mamy m.in. takie dwie [2] ciekawe formy gramatyczne wywodzące się od tej rdzennej < hājā(h) >, mianowicie: (1) יִהְיֶה -- < jĭhjĕ(h) > [verb qal imperfect 3rd person masculine singular]; (2) יְהִי -- < jᵊhî > [verb qal imperfect 3rd person masculine singular].
Często spotykanym zapisem jest też forma (1) w połączeniu ze spójnikiem -- וְ -- < vᵊ >, czyli w łącznym zapisie -- וַיְהִי -- < văjᵊhî >.
Wszystkie te 3 formy występują dosyć często w tekście 'BH'. < jĭhjĕ(h) > = „będzie”; < jᵊhî > = „niech będzie; niech stanie się”; < văjᵊhî > = „i stało/zdarzyło/ się”.

Stephanos, ps. EMET

[Mirek Mazur]

[EMET]

[tropiciel]

https://www.facebook.com/...56161145873629/

lexicon Stronga pod hasłem H3068 : יְהֹוָה transliteracja Yehovah pronuncjacja - Yeh·ho·va
podaje : Jehovah = Istniejący , oraz " właściwe Imię prawdziwego Boga " !!!

http://www.blueletterbibl...m?strongs=H3068

https://www.blueletterbib...3068&t=KJV&ss=1


przy tym Lexicon podaje, że Imię Boże wywodzi się z z rdzenia czasownikowego HJH t.zn. być. Oznacza Boga jako wiecznego i niezmiennego - co ma swoje uzasadnienie w Exodus 3 : 14 " ehje' aszer ehje' " אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה

Nigdzie leksykon nie wyprowadza Imienia JEHOVAH od słowa " hovah " - zniszczenie. Wyraz ten pochodzi zupełnie z innego rdzenia - HVH. JEHOWAH jest Bogiem miłości - 1 Jana 4 : 8 - a nie Bogiem zniszczenia ! Natomiast można spotkać w internecie wrogów Świętego Imienia Bożego, którzy chcą to Święte Imię zdyskredytować.

A to co Nehemiasz Gordon rodowity Żyd, syn rabina, z najbardziej ortodoksyjnego skrzydła judaizmu karaimskiego, broniący Imienia JEHOWAH napisał pisze na temat pochodzenia Imienia Bożego od wyrazu hovah : Believe it or not, the noble elephant can teach us something important about the name of Yehovah ! Specifically, the rather silly claim that Yehovah יהוה comes from the Hebrew word HOVAH הוה meaning “disaster.” As I have explained in the past, this would be like saying that the word “assume” comes from the English words “ass,” “you,” and “me.” I call this “Hovah-logic,” which is defined as “knowing just enough Hebrew to be a disaster to yourself and others” ".

Aroganckie i ignoranckie wpisy ludzi niedouczonych usiłujących wyprowadzać Święte Imię Boże od rzeczownika hovah w połączeniu z cząstką Imienia Je- nic nie znaczącą w języku hebrajskim - dyskwalifikuje analiza etymologiczna Imienia. Połączenie rdzenia HVH - znaczącego tyle co upadać, rujnować z cząstką Je- przeczy język hebrajski i budowa imion.

Ponadto znaczenie Imienia Bożego sam Bóg wyjaśnił Mojżeszowi w Ex. 3 : 14. Gdy Mojżesz pytał Boga o Imię w 2 Moj. 3 : 13 to użył słów מַה־שְּׁמֹו co wskazuje na zapytanie o znaczenie Imienia. Mojżesz wielokrotnie wymieniał święte Imię JEHOWAH wiec je znał. Wiedział jak zwracał się Bóg do Jakuba, Izaaka i Abrahama ( Gen. 28 : 13; 26 : 24; 12 : 7 ). Wiedział też jak Abraham, Izaak i Jakub zwracali się do Boga ( Gen. 12 : 8; 26 : 25; 32 : 9 ). Gdyby chodziło więc o brzmienie Imienia, to Mojżesz pytałby podobnie jak Manoach - מִי שְׁמֶךָ ( Sędz. 13 : 17 ), ale on spytał מַה שְּׁמוֹ ( Ex. 3 : 13 ), a więc spytał o znaczenie. Imię więc Boże wyraża się i tłumaczy poprzez Ehyeh aszer Ehyeh co nie oznacza, że je zastępuje, gdyż czym innym jest znaczenie Bożego Imienia, a czym innym Jego brzmienie.
Napisał też o tym znany żydowski religioznawca i tłumacz Biblii, profesor uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie - Martin Buber w swej książce pt. Mojżesz ( wydanej w języku polskim w 1998, przeł. Ryszard Wojnakowski, Warszawa: Cyklady.)

Lingwistycznie Imię Boże zapisane Tetragramem można by wyprowadzić z rdzenia czasownika HJH - być. Stąd pochodzi wniosek, że Bóg objawia się Mojżeszowi jako 'Ehjeh Aszer ‘Ehjeh - co wydaje się być wyraźną aluzją do Jego Imienia. Niektórzy biorąc za podstawę 2 Moj.3 : 14 - 15 argumentują, że Tetragram JHWH jest formą piel czasownika HJH - ‚być’. Jest to dla nich kauzatywna forma czasownika przez co tłumaczą JHWH - „ On sprawia, aby zaistniało ”. Tym też próbują uzasadnić formę Jahweh - jako formę piel lub hifil czasownika być z którego według nich wywodzi się Tetragram, jednakże to wyjaśnienie jest bardzo wątpliwe. Przeszkodą jest bowiem koniugacja hebrajska. Każda koniugacja zmienia nieco odmieniany czasownik. Niektóre rdzenie mogą być odmienione we wszystkich siedmiu typach koniugacyjnych, ale w gruncie rzeczy większość może być odmieniona tylko w trzech lub czterech. W pozostałych formach koniugacyjnych - nie istnieją. I tak też sprawa wygląda z czasownikiem „być” - HJH, którego formą jest JHWH, ponieważ czasownik ten istnieje tylko w pierwszej ( qal ) i drugiej ( nifal ) koniugacji w biblijnym hebrajskim. Założenie więc, że JHWH jest formą piel lub hifil czasownika HJH jest bezpodstawne, gdyż czasownik ten nie istnieje w tych koniugacjach. Wynika z tego, że forma Jahweh nie istnieje jako forma czasownikowa w języku hebrajskim. Skoro forma hayah nigdy nie występuje w języku hebrajskim w formie hifil, to nie pozostaje nic innego jak przyjąć, że Imię Boże jest formą qal i oznacza „Tego, który jest” z odcieniem aktywnego ujawnienia istnienia.

Bóg objawia nie tyle sam fakt swego istnienia, który był oczywisty dla Hebrajczyków, lecz raczej dynamizm i skuteczność swego istnienia. Istnienie Boga wyrażające się w skuteczności Jego działania było bowiem czymś najbardziej oczekiwanym przez Izraelitów, którzy z pewnością marzyli o wolności będąc dręczonymi w niewoli egipskiej pod nieludzkimi rządami faraonów.
Kiedy Bóg mówi o sobie w 2 Moj 3:14 Ehyeh ( imperfectum - qal 1os. singularis ), hebrajska forma czasownikowa zdaje się raczej wskazywać bardziej na przyszłość, a nie zaś na teraźniejszość ( 2 Moj. 3 ; 12 ), gdyż fakt, że On jest, że istnieje - nie podlegał żadnej dyskusji i tylko głupi mógł mówić w swoim sercu - 'nie ma Boga' - Ps.14 : 1.
Tak więc imperfectum od czasownika hayah - być w formie qal (w 3 os. sing.) brzmiące yihyeh - może wskazywać, że Bóg Żywy i działający w sposób aktywny ujawni swoje istnienie co będzie miało dla ludzi życiodajne znaczenie. Zapewnienie Boga dane Mojżeszowi w Exodus 3 : 12 Będę z tobą ( ’Ehjeh ‘immāḵ ) wskazuje na opiekę i ochronę ze strony doskonałego istnienia Bożego.
Ciekawe, że jezuita Paul Jouon S.J. stosuje Imię Boże JEHOWAH w swojej gramatyce języka hebrajskiego : Grammaire De L'Hebreu Biblique wydanej przez Papieski Instytut Biblijny w Rzymie w 1947 r. Napisał on : "Pour quelques mots frequents, qui doivent etre lus autrement, que ne l'indique le texte consonantique, on a par economie, omis la note marginale indiquants les consonnes du qere. Voici ces mots :
1. Le nom divin יְהֹוָה : le qere est אֲדֹנָי - le Seigneur- , le ketib est probablement 1. יַהְוֶה ( d'apres des temoignanes anciens ).[ On remarquera que dans יְהֹוָה on a etrangement shewa siple au lieu du hatef patah de אֲדֹנָי ]. Si le nom יהוה est deja precede du mot אֲדֹנָי , on ecrit יֱהֹוִה : le qrere est אֱלֹהִים . Naturellement la vocalisaton des particules etc. devant יְהֹוָה suppose la prononciation du qere אֲדֹנָי : ainsi la preposition מִן devient 'מֵ devant la gutturale מֵאֲדֹנָי = מֵיְהֹוָהDe meme, par ex., au lieu de לָמָּה on dit לָמָה יְהֹוָה a savoir לָמָה אֲדֹנָי".

Istnieją różne stanowiska na temat rdzeni HJH oraz HVH. Niektórzy próbują wyprowadzać Tetragram z rdzenia HVH, sęk jednak w tym, że podstawowe znaczenie tego rdzenia to " upadać " lub " rujnować " . A więc jeśli ktoś twierdzi, że Imię Boże wywodzi się od rdzenie HVH, to podcina gałąź na której siedzi. Jest to woda na młyn dla tych, którzy szydzą ze Świętego Imienia Bożego wyprowadzając to Imię od rzeczownika hovah.
Nehemiah Gordon - w taki sposób podsumował "specjalistów" , którzy wyprowadzają Imię Boże z rzeczownika hovah : In reality, Yehovah comes from the root HYH היה, meaning “to be,” whereas the word HOVAH ( disaster ) comes from the root HVH הוה. The two words only sound similar to someone blissfully ignorant of Hebrew grammar. - artykuł pt. What I learned from a Laotian Elephant

https://www.nehemiaswall.com

Dodam, że dyskutowałem na ten temat z Nehemiaszem i w jego przekonaniu, zgodnie z wiedzą jaką posiada oraz bezbłędną znajomością języka hebrajskiego Święte Imię Boże wywodzi się od rdzenia HJH znaczącego - być, istnieć. Wszelka też logika na to wskazuje, gdyż to co wyróżnia Boga Izraela od wszystkich innych to Jego niepowtarzalne, doskonałe istnienie.


_______________________________

[EMET]

EMET:
Jak to się mawia: „z uporem wartym lepszej sprawy...” -- mocne imputowanie tezy o implikacji, rodem z formy gram. hebrajskiej < hāvā(h) > -- הָוָה -- na bazie rdzenia < h v h > -- הוה.
Chodzi, rzecz jasna, o formę gramatyczną per הוָֹה [„hova(h)”]...
Dla przypomnienia, proszę ponownie przeczytać ’warstwę’ merytoryczną z mojego post/u/ –
http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#363778

Owe - wzmiankowane - ‘6’ miejsc od wyjściowej formy < hāvā(h) > [rdzeń, jak piszę: < h v h >]; dla przypomnienia w: Bereszith [Genesis; Rodzaju; 1 Mojżeszowa] 27:29; Jesza(e)ja [Izajasz] 16:4; Ijjow [Hiob; Job; Ijob] 37:6; Qoheleth [Zgromadzający; Zbierający; Zwołujący; // Kaznodzieja; Ekklesiastes] 2:22; 11:3; Nechemja [Nehemiasz] 6.6.
Dwukrotnie [‘2.’] mamy identyczną odmianę gramatyczną w: Zgromadzający 2:22; Nehemiasza 6:6 [forma gramat. – < hōvĕ(h) >].

Dla przypomnienia, to „osławiona” -- [imputowana wręcz natrętnie] --forma odrdzenna < h v h > -- הֹוָה -- < hôvā(h) > jest zastosowana w użyciu funkcjonalnym w ‘3’ miejscach, mianowicie u: Izajasza 47:11; Jechezqel [Ezechiel] 7:26[2x]. Mamy jeszcze -- na bazie owego rdzenia < h v h -- trzecią [‘3.’] postać gramatyczną w ‘16.’ miejscach tekstu ‘BH’, które już zapodawałem [te miejsca] na Forum: tutaj-teraz pominę…]. To, iż taki podział trzech [3] postaci gramat. ma faktycznie umotywowanie naukowe, to znajduje również potwierdzenie w ‘Konkordancji A.E. Shoshana’ [posiadam ową w wydaniu książkowym /!/; namiary już zapodawałem na Forum]; jak będzie potrzeba, to super szczegółowo powtórzę; jak będzie tak potrzeba, zaznaczam… Skanów, co też często zaznaczam: Nie umieszczam na Forum!.

Dla przypomnienia, mój analityczny[/b] post dotyczący owych ‘6.’ miejsc… ---
http://biblia.webd.pl/for...rma+hava#392715

Końcowa moja-taka DYGRESJA: wywodzenie na bazie < haja(h) > [nie, zaś : < hava(h) >!] tudzież dalsze - wynikające - wnioski uważam osobiście za... oscylujące też ku... ‘opcji proteologicznej’, że tak napiszę; owe akcentowanie np. ‘egzystencji’ JHVH itp…

Czyli, reasumując: NOTORYCZNIE przypominam o owych ‘6’ miejscach, co mamy również w kategoryzacji u A.E. Shoshana [a to już jest argument!].

Na koniec któreś już raz kolei zapodanie urywka z ‘Podręcznego Słownika P. Briksa’, VOCATIO: „
„2.ª q impf. יְהוּא, imp. הֱוֵה, f. הֱוׅי, pt. הוֶֹה; stać się; być; pozostać (→ היה).” – strona 92, 8 hasło od dołu /we fragmencie nas-teraz interesującym/ . Objaśnienie użytych skrótów nazw gramatycznych: q -- koniugacja qal; impf. - imperfectum [odmiana czasowa, powiedzmy]; imp. – imperativus (tryb rozkazujący); f. – femininum (rodzaj żeński), rzeczownik rodzaju żeńskiego; pt. – participium (imiesłów) [objaśnienia u 'Briksa' – str. 12, 13, 14, dz. cyt.].

Stephanos, ps. EMET

[Mirek Mazur]

Dziękuje za szczegółowe wyjaśnienia.

Gwoli informacji ....
Dopytywałem się o szczegóły dlatego, że coraz więcej ludzi odwołuję się do argumentu <hovah> czyli "burzyciel". Bardzo często traktują to jako argument ostateczny odnośnie imienia bożego.Swego czasu, na tym forum, pojawił się "Jego Luminescencja" thethinker i rozstawiając wszystkich po kątach, wysunął tezę: Je = miotła, hova(h) = burzyć.
Czyli (według niego) każdy kto używa formy "Jehova(h)" obraża Boga (nazywając Go "Miotła Burząca").Jak dla mnie, tego typu argumentacja, jest po prostu idiotyczna, ze względu na konsekwencje do których doprowadza... Problem polega na tym, że ta argumentacja jest natury gramatycznej a więc wyjaśnienie też powinno odwoływać się do gramatyki j.hebrajskiego.To co zrobił Emet w tym wątku, to jest dokładnie to czego mi zawsze brakowało -- wyjaśnił jak to wygląda ze strony gramatycznej.

Napisałem wyżej że argumentacja "burzyciela" jest idiotyczna.....
Jeżeli ktoś dzieli sobie imię boże na sylaby, w taki sposób, że wychodzi mu "Miotła Burząca" a później na forum "oburza się" jak to Bóg jest obrażany , to dobrze jest stanąć i zastanowić się chwilkę... Jeżeli ktoś przyjmuje taką konwencje, to musi sobie uzmysłowić, że jest to dokładnie ten sam Bóg, który wysyła Syna na świat i osobiście nadaje Mu imię , tu uwaga... "Miotła Zbawiająca" (Je = miotła , szua = zbawienie)
Jak pamiętam w biblii występuje wiele imion zaczynających się na "Je" czyli jak to mówią "mioteł ci u nas dostatek"...

Pozdrawiam

[tropiciel]

Już o tym pisałem, że zdaniem Nehemiasza Gordona ( i nie tylko jego zdaniem ) - rdzeń HVH może sugerować, że jest pochodny od HJH. Według niego - w języku hebrajskim litery waw i jod są słabymi literami i mogą być czasami zamienne ze sobą. Na przykład słowo jeled יֶלֶד ( dziecko ) ma postać - wariant walad וָלָד, w którym zwykłe jod jest zamienione z waw.
Ta wymiana wydaje się zdarzać zwłaszcza w imionach. Tym faktem niektórzy się zasugerowali i błędnie chcą stosować tą regułę do wszystkich imion.
Na przykład w języku hebrajskim Ewa jest zwana חָוָּה ( ִHawwah ), ponieważ ona była matką wszystkich żyjących ( חָי - ִhaj ) - Gen. 3 : 20. Stąd w imieniu Ewy jod z חָי jest zastąpione przez przez waw ִw Hawwah חָוָּה . Nie powinniśmy jednak wnioskować, że waw i jod są zawsze zamienne, ale kiedy rdzeń ma waw/jod czasami inna litera może się pojawić na tym miejscu.
A więc, lingwistycznie nie ma żadnego problemu z JHWH wywodzącego się z HJH - być. Ale gdyby rdzeń HVH był pochodny od HJH, to mogłoby sugerować, że te czasowniki mają takie samo znaczenie, ale jednak przy dokładnym przyjrzeniu się tak nie jest. Inny odcień znaczeniowy jest w przypadku HVH, a inny w przypadku HJH. Święte Imię Boże i jego znaczenie wskazuje raczej na rdzeń HJH, a nie zaś HVH. Mojżesz nie pytał Boga o brzmienie Jego Imienia, lecz o znaczenie. A znaczenie zostało wyrażone w określeniu Ehje' aszer Ehje'. Nie ma co do tego wątpliwości, że rdzeniem Ehje' jest HJH a nie HVH.
Podstawowe znaczenie rdzenia HVH jest inne niż rdzenia HJH. To nie jest to samo, co widać po ich zakresie znaczeniowym.


_______________________________________

[EMET]

[EMET]