Forum biblijne

[Henryk]

[nesto]

Ciekawe podejście do tematycznego pytania

[Henryk]

[booris]

[Henryk]

[eksplorator]

[eksplorator]

To nie "Duch Święty", jako osoba, mówiła do proroków, ale Bóg za pomocą swego ducha, swej mocy to czynił;

Cytat:

Neh 9;30 PNŚ "Lecz ty wiele lat im pobłażałeś i przez swego ducha świadczyłeś za pośrednictwem proroków przeciwko nim, a oni nie nakłaniali ucha. W końcu wydałeś ich w rękę ludów tej ziemi" Zach 7;12 BT "Serca ich stały się twarde jak diament - nie zwracali uwagi na Prawo i na słowa Jahwe Zastępów, którymi napominał przez Ducha swojego za pośrednictwem dawnych proroków. I Jahwe Zastępów zapłonął wielkim gniewem"

To nie "Duch Święty", jako osoba, mówiła do proroków, ale Bóg za pomocą swego ducha, swej mocy to czynił;

Cytat:

Neh 9;30 PNŚ "Lecz ty wiele lat im pobłażałeś i przez swego ducha świadczyłeś za pośrednictwem proroków przeciwko nim, a oni nie nakłaniali ucha. W końcu wydałeś ich w rękę ludów tej ziemi" Zach 7;12 BT "Serca ich stały się twarde jak diament - nie zwracali uwagi na Prawo i na słowa Jahwe Zastępów, którymi napominał przez Ducha swojego za pośrednictwem dawnych proroków. I Jahwe Zastępów zapłonął wielkim gniewem"

[tropiciel]

Cytat:

To nie "Duch Święty", jako osoba, mówiła do proroków, ale Bóg za pomocą swego ducha, swej mocy to czynił;

Bóg działa dzięki swemu duchowi, ale duch to coś więcej niż sama moc, to esencja samego Boga. Słowo "duch" nie tylko takie ma znaczenie jak moc w języku hebrajskim i greckim. Gdyby duch był tylko mocą, to określenia takie jak moc ducha świętego ( δύναμιν τοῦ ἁγίου πνεύματος ) byłyby pozbawione sensu - np. Dz.Ap.1:8. Z całą pewnością duch święty to nie osoba - bo takiej nauki nigdzie w Piśmie Świętym nie ma. Taka doktryna została wprowadzona na soborze w Konstantynopolu w maju 381 r.

Ów sobór w Konstantynopolu potwierdzający credo nicejskie z 325 r. przy poparciu cezara jakim był wówczas zbrodniczy Teodozjusz rozszerzał treść formuły nicejskiej o Ducha Świętego, którego uznano na tym soborze za Pana i Ożywiciela, który od Ojca pochodzi. Który z Ojcem i Synem wspólnie odbiera uwielbienie i chwałę ( τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον τὸ Kύριον τὸ ζωοποιόν τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον τὸ σὺν Πατρὶ καὶ Υἱῷ συμπροσκυνούμενον καὶ συνδοξαζόμενον ). W ten sposób ukształtowano po wielu próbach dogmat trynitarny, który stał się podstawą wiary katolickiej.

Uznanie świętego ducha Bożego za Pana ( Kyrios ) było kolejnym poważnym nadużyciem i wypaczeniem tekstu Pisma Świętego. Nigdzie bowiem w Biblii święty duch Boży nie jest nazwany Panem (Kyrios ). Jedyny werset na który powołują się do dziś zwolennicy tego przekrętu, to list 2 Koryntian 3 : 17, gdzie powiedziano : A Pan jest Duchem ( ὁ δὲ Kύριος τὸ πνεῦμά ἐστιν ). Charakterystyczne jest jednak, że powiedziano a Pan jest duchem, a nie że Duch jest Panem. [ uwaga : w ówczesnym piśmiennictwie greckim wszystkie litery pisane były na jednakowej wysokości ].
Odwrócenie szyku wyrazów zmieniło sens wersetu biblijnego ! Ponadto słowo "Pan" ( Kyrios ) oznacza w tym wypadku Boga, a nie świętego ducha Bożego. Gdyby odwrócić szyk wyrazów w wersecie Bóg jest miłością ( 1 Jana 4 : 8 ) , to otrzymamy stwierdzenie, że miłość jest Bogiem - co ma zupełnie inny sens i takiego wersetu nigdzie w Biblii nie ma.

Nie był to jedyny przekręt jakiego się dopuszczono. W tekście łacińskim sformułowanie współistotny Ojcu ( gr. ὁμοούσιον τῷ Πατρί ) oddano poprzez consubstantialem Patri ( współsubstancjalny ) i jednocześnie dodano w credo w wersji łacińskiej sformułowanie, którego nie było w tekście greckim co stało się początkiem rozłamu między Wschodem i Zachodem. W tekście greckim powiedziano, że duch święty od Ojca pochodzi ( τὸ ἐκ τοῦ Πατρὸς ἐκπορευόμενον ), natomiast w tekście łacińskim qui ex Patre Filioque procedit z czego by wynikało, że duch święty pochodzi od Ojca i od Syna. W historii znany jest spór o Filioque, który poróżnił patriarchaty wschodnie z zachodnim katolicyzmem.

Po trzech pierwszych sesjach z soboru konstantynopolitańskiego wycofało się 30 biskupów, którzy w ten sposób zaprotestowali przeciw niebiblijnemu poglądom dotyczącym świętego ducha Bożego. Przezwano ich potem pneumatomachami i macedonianami. Należeli do nich m.in. Maratoniusz z Nikomedii ( uczeń Macedoniusza biskupa Konstantynopola ), Eustacjusz z Sebaste, Eleuzjusz z Kyzikos, Sabin i prezbiter Eutropiusz. Zostali oni potępieni przez sobór, a Teodozjusz później wypędził ich z Konstantynopola stosując wobec nich różne represje. Na wygnanie skazano również Eunomiusza ( ucznia Aecjusza ) biskupa Kyzikos. Był bowiem zdeklarowanym przeciwnikiem trynitaryzmu, autorem słynnej Apologii w której podkreślał różnicę natur Ojca i Syna. Sobór jednoznacznie potępił wszystkich nie-katolików uznając ich za heretyków. Postanowienia soboru w Nicei z 325 r. uznano za niezmienne.


_____________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com

[Jachu]

Cytat:

Jan. 4:22-24 22. Wy chwalicie, co nie wiecie; a my chwalimy, co wiemy; albowiem zbawienie jest z Żydów. 23. Aleć idzie godzina, i teraz jest, gdy prawdziwi chwalcy będą chwalić Ojca w duchu i w prawdzie. 24.Bo i Ojciec takowych szuka, którzy by go chwalili. Bóg jest duch, a ci, którzy go chwalą, powinni go chwalić w duchu i w prawdzie. (BG)

[nesto]

tropiciel, a czy wiesz, że pierwszy sobór nazwany został przez historię soborem szaleńców?

[tropiciel]

jeśli nazywasz tak sobór nicejski w 325 r. to całkowicie się zgadzam.

___________________

[Jachu]

[tropiciel]

dyskutuję tylko z tymi, którzy mają na tyle pokory i skromności, że nie przedkładają słów własnych lub jakiegoś księdza, mnicha, popa lub pastora nad Słowo Boże.


_______________________

[Jachu]

Przerośnięte ego ?????

[tropiciel]

przerośnięte ego widać jak na dłoni u tych, dla których Ch.T. Russell stał się ważniejszy od Chrystusa.


_________________