Forum biblijne Strona Główna Forum biblijne
FORUM ZOSTAŁO PRZENIESIONE. ZAPRASZAMY www.biblia.webd.pl

FAQFAQ  SzukajSzukaj  UżytkownicyUżytkownicy  GrupyGrupy
RejestracjaRejestracja  ZalogujZaloguj  DownloadDownload

Poprzedni temat «» Następny temat
Otwarty przez: Eliot
2013-11-07, 07:55
BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO
Autor Wiadomość
thethinker 
thethinker


Wiek: 43
Dołączył: 10 Paź 2010
Posty: 170
Skąd: Namysłów
Wysłany: 2017-01-23, 15:56   

Przyszło mi na myśl, że zwrócę forumowiczom uwagę na kolejny bardzo istotny szczegół. Jak wiecie użytkownik "tropiciel" wspominał coś troszkę o tym, że kiedy w otoczeniu Tetragramu znajduje się rzeczownik Adonaj, wówczas pod Tetragramem znajdą się samogłoski EOI, od Elohim - Bóg. Jeśli Tetragram jest goły, odosobniony, ma samogłoski EOA, może je mieć także wtedy, kiedy Tetragram stoi w otoczeniu słowa Elohim. Już to tłumaczyłem Wam na forum.
Pisałem wtedy tak:

thethinker napisał/a:
Samogłoski pod Tetragramem zmieniają się. Kiedy w otoczeniu Tetragramu, przed nim lub za nim, stoi rzeczownik Adonai - Pan, samogłoski od tego rzeczownika uciekają spod Tetragramu. Lądują tam od rzeczownika Elohim - Bóg. Albo od Szema - Słuchaj. I to jest klucz do zrozumienia, że nie służyły do odtwarzania Imienia Bożego.

Mamy dwa warianty.
1) Jeśli samogłoski od rzeczownika Adonaj (AOA/EOA) służą do odtworzenia Imienia Bożego, wówczas taki Tetragram czyta się pod twojemu Jehowa. Nic nie stoi teraz na przeszkodzie, aby Adonaj z Tetragramem zespolonym z AOA/EOA czytać jako Pan Jehowa lub Jehowa Pan... Niestety tak nie jest.
2) Jeśli to samogłoski wskazujące "nie na Imię Boże", ale na "wyrazy zastępcze za Imię Boże", wówczas rzeczownik Adonai w otoczeniu Tetragramu wycina spod niego samogłoski AOA/EOA od tegoż Adonai, abyś po przeczytaniu pierwszego Adonaj nie czytał po raz drugi Adonai z Tetragramu z zespolonymi samogłoskami AOA/EOA pod nim.
Rzeczownik Elohim - Bóg, w otoczeniu Tetragramu wycina spod niego samogłoski EOI/EI, od tegoż Elohim, abyś po przeczytaniu pierwszego Elohim nie czytał po raz drugi Elohim, z Tetragramu z zespolonymi samogłoskami EOI/EI pod nim.

Jakoś nadzwyczajnej filozofii tu nie widzę.
Twój problem jest większy.
Nie wybieraj sobie tych wersetów, gdzie jest tylko zestaw samogłosek od Adonai.
Podaj wszystkie hybrydy, z wszystkich kombinacji w całym ST.


Teraz sedno sprawy.
Dostałem od kogoś taką informację, która mnie zaintrygowała i sprawdzę to.
Upada argument, że Tetragram z samogłoskami EOA należy czytać Jehowa, iże jest to ponoć Imię Boże.
Nie znajdziecie w tekstach hebrajskich takiej formy tekstu, aby Tetragram z samogłoskami EOA czytanymi z założenia jako "Jehowa" stał przed czy za rzeczownikiem Adonaj - Pan, który ma samogłoski AOA/EOA. Inny słowy, nie istnieje taki tekst hebrajski, który nazwałby Tetragram z EOA czytany Jehowa - Panem. Nigdzie ST hebrajski nie nazywa Jehowę Panem, na podstawie powyższej konstrukcji gramatycznej z Niqqud.
Identyczna sytuacja ma się w takim przypadku, kiedy Tetragram stoi w otoczeniu rzeczownika Elohim - "Bóg". Wówczas zyska albo samogłoski EA od "Szema" - Słuchaj; albo EI. Należy się upewnić, bowiem Tetragramów jest cała masa. Jednak ostateczne potwierdzenie powyższego, świadczyło by o tym, że nigdzie hebrajski ST nie nazywa Jehowę (Tetragram z EOA) - Bogiem (hebrajskie Elohim). Tylko w polskojęzycznych, i nie tylko, przekładach ŚJ Nowego Świata można znaleźć wersety, gdzie Jehowę nazywa się Panem i Bogiem. Teksty hebrajskie, właśnie przez roszady samogłosek, które nie są sfałszowane typu Pardes Lauder, nie dopuszczą do tego.


Przyznam że zaintrygowało mnie to.
I sprawdzę.

PS. Gdybym nie znalazł rzeczownika "Elohim" - "Bóg" wespół z Tetragramem z EOA czytanym jako "Jehowa", albo znalazłbym i taki z EOA czytany Jehowa a i w innym miejscu, np. z EA czytany Jehwa, lub EI czytany Jehwi, wówczas uznałbym, że hebrajskie słowo Boże nie może kłamać, i nie może za każdym razem nazywać Elohim - Wiekuistego, co rusz innym Imieniem :). Wówczas nastąpiłoby gramatyczne samorozwiązanie, i ostateczne unieważnienie jakieś tam mutacji "Jehowa"... :)

Nie może tez zdarzyć się sytuacja by rzeczownik "Pan - Adonai" w kontekście Wiekuistego stał w otoczeniu Tetragramu z innymi samogłoskami, jak taki werset i fragment ze ST, w którym rzeczownik "Bóg-Elochim" w kontekście Wiekuistego stał w otoczeniu Tetragramu z jeszcze innymi samogłoskami. Wiekuisty jest Adonai Elohim - Panem i Bogiem. JHWH.
Ale Adonai JHWH nie może mieć przecież innego Imienia, niż Elohim JHWH.

Przyznam, że do bardzo dobra i cenna uwaga.
_________________

 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-02, 09:33   

user thethinker napisał :

Cytat:
Dostałem od kogoś taką informację, która mnie zaintrygowała i sprawdzę to.
Upada argument, że Tetragram z samogłoskami EOA należy czytać Jehowa, iże jest to ponoć Imię Boże.
Nie znajdziecie w tekstach hebrajskich takiej formy tekstu, aby Tetragram z samogłoskami EOA czytanymi z założenia jako "Jehowa" stał przed czy za rzeczownikiem Adonaj - Pan, który ma samogłoski AOA/EOA. Inny słowy, nie istnieje taki tekst hebrajski, który nazwałby Tetragram z EOA czytany Jehowa - Panem. Nigdzie ST hebrajski nie nazywa Jehowę Panem, na podstawie powyższej konstrukcji gramatycznej z Niqqud.
Identyczna sytuacja ma się w takim przypadku, kiedy Tetragram stoi w otoczeniu rzeczownika Elohim - "Bóg". Wówczas zyska albo samogłoski EA od "Szema" - Słuchaj; albo EI. Należy się upewnić, bowiem Tetragramów jest cała masa. Jednak ostateczne potwierdzenie powyższego, świadczyło by o tym, że nigdzie hebrajski ST nie nazywa Jehowę (Tetragram z EOA) - Bogiem (hebrajskie Elohim). Tylko w polskojęzycznych, i nie tylko, przekładach ŚJ Nowego Świata można znaleźć wersety, gdzie Jehowę nazywa się Panem i Bogiem. Teksty hebrajskie, właśnie przez roszady samogłosek, które nie są sfałszowane typu Pardes Lauder, nie dopuszczą do tego.


Upada argument dla tych, którzy nie potrafią myśleć. Jest bardzo prosty sposób udowodnienie, że dla masoretów w Tetragramie nad spółgłoską waw w lewym rogu spółgłoski he umieszczona była samogłoska - o - czyli cholem. Wystarczy prześledzić imiona teoforyczne zaczynające się od Jeho- w zapisie masoreckim, np :

Imiona teoforyczne zaczynające się od Jeho- :

Jeho'ada
Jeho' adan
Jeho'aִhaz
Jeho'asz
Jeִhoanan
Jehonadab
Jehonatan
Jehoram
Jehocadaq
Jehoszab'at
Jehoszapat
Jehoszeba
Jehoszua
Jehojada
Jehojakin
Jehojaqim
Jehojarib
Jehozabad


Gdyby samogłoska - o - była nieporozumieniem, to nie pisano by np. יְהוֹשֻׁ֥עַ ( Jehoszua' ), יהוֹשָׁפָ֥ט ( Jehoszafat ), יְהוֹיָדָ֜ע ( Jehojada ), itd.

A przecież ostatnią sylabę - wah pisaną przez masoretów w Tetragramie - nikt nie kwestionuje. Upada zatem argument, że niepoprawną formą Imienia Bożego jest JEHOWAH.
Bardzo wątpliwą formą jest natomiast Jahweh, ponieważ imiona hebrajskie nie kończą się na sylabę - -weh. Dokładna analiza ujawniła, że nie jest to wymowa hebrajska lecz samarytańska, która różni się od hebrajskiej, a ponadto przypomina w brzmieniu imię Zeusa, któremu Samarytanie poświęcili świątynię na górze Garizim, podlizując się władzom rzymskim, by odróżnić się od Żydów - o czym pisze Józef Flawiusz.

_______________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
EMET 

Wyznanie: Świadkowie Jehowy w Polsce
Pomógł: 248 razy
Dołączył: 04 Wrz 2006
Posty: 11186
Wysłany: 2017-02-14, 19:29   

EMET:
To, co nieraz możemy przeczytać na Forum odnośnie - przyjętej przez wielu [nie przez wszystkich, jednak] - formy Imienia Boga Biblii: w zapisie „Jahwe” ---
Imię zwiastowanego przez Mojżesza Boga, które w tekście biblijnym wyrażone jest spółgłoskami JHWH, w swej dzisiejszej przyjętej w literaturze naukowej formie Jahwe zostało odtworzone tylko na podstawie pism greckich Ojców Kościoła.” - książka/broszura „Judaizm”, str. 27, Kraków, ed. 1989/1990r.

Stephanos, ps. EMET
_________________
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ/ZW’, Przypis.
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-15, 10:04   

Czy forma Jahwe jest poprawna ?

Po dziś dzień forma JEHOWAH יְהֹוָה z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a - jest przyjmowana w środowisku żydowskim w tekstach hebrajskich o czym świadczy np. 5-tomowe wydanie Tory Pardes Lauder pod red. Sacha Pecarica ( 2001- 2006 r. ), ale nie tylko w tym wydaniu. Dla przykładu podaję inne wydanie :
חומש כולל חמשה חומש' תורה
עמ פי' רשׁ'י . ותרגום אונקלוס . הפטרות . וחמש מגילות : ירושלים 91

Natomiast forma Jahwe יַהְוֶה z samogłoską krótką "a" zwaną patah zaproponowana w takim zapisie przez Wilhelma Geseniusa, a właściwie Heinricha Friedricha Wilhema Geseniusa ( 1786 - 1842 ) znanego niemieckiego, ewangelickiego teologa i leksykografa ma zdecydowanie krótszą historię, przy czym widać wyraźnie, że forma ta wraz z późniejszą krytyką formy Jehowah była wprowadzona w celu zdyskredytowania formy jaką posługiwali się Żydzi oraz protestanci. Znalazło to podatny grunt, gdyż kler zdawał sobie sprawę, że Imię to jednoczy Żydów ( co widać było w historii narodu ) i że jest formą przyjętą przez protestantów w ich tłumaczeniach Biblii. Wśród nich najbardziej znienawidzoną grupą byli unitarianie w tym t.zw. Bracia Polscy demaskujący doktrynę trynitarną jako niebiblijną.

Rozwścieczony kler zaczął więc poddawać w wątpliwość formę Jehowah. Robiono tak dlatego, aby zdyskwalifikować unitarian, którzy taką formą posługiwali się zdecydowanie częściej od pozostałych wykazując, że doktryna trynitarna jest niebiblijna i odnosząc Imię Boże wyłącznie do Ojca Niebiańskiego.
W 1567 r. benedyktyn Gilbertus Genebrardo ( 1537 - 1597 ) zaproponował formę Iahué, opierając się na zapisie Iabe u Teodoreta, a więc na pronuncjacji samarytańskiej a nie hebrajskiej. Uważał on, że formę tą potwierdza również krótka forma Yah występującej w wyrażeniu Hallelu-Yah. Nie zwrócił najwidoczniej uwagi na to co już wcześniej wskazał słynny żydowski komentator Tory - Raszi ( Szlomo Jicchaki 1040 - 1105 r. ), że forma Yah jest skróconą formą Imienia zawierającą pierwszą i ostatnią spółgłoskę Tetragramu i forma ta jest zakończeniem wyrażeń jak np. w Psalmie 122 : 4 שִׁבְטֵי־יָ֭הּ ( szibte-Yah dosł. pokolenia Yah ). Wynika więc z tego jasno, że skrócona forma Imienia występująca w imionach teoforycznych jako część kończąca te imiona ( np. AbiYah ; EliYah ) oraz w wysławianiu, pieśniach i Psalmach ( Ex. 15 : 2; Ps.68 : 4; Ap. 19 : 1 - 6 ) nie jest skrótem od formy Iahue, lecz od formy JEHOWAH.
Niektórzy szesnastowieczni uczeni zasugerowali się też błędnie, że znaki samogłoskowe Tetragramu pochodzą od słowa Adonaj. Ale były też głosy sprzeciwu. Na przykład Jean Mercier ( 1510 - 1570 ) francuski hebraista ostrzegał przed używaniem samogłosek z wyrazu Adonaj lub Elohim jako klucza do Tetragramu. Ostrzeżenia jego jednak nie wiele pomogły.
W końcu Roberto Francesco Bellarmino ( 1542 - 1621 ) włoski jezuita, kardynał i inkwizytor, kanonizowany przez Piusa XI w swoim słowniku Institutiones linguae hebraicae, 1609, str. 284 - 289 zapewniał, że prawdziwa wymowa pozostaje nieznana, a samogłoski wstawiane do Tetragramu należą do słowa Adonaj i w związku z tym nie powinno się go wymawiać jako Iehoua. Po tej błędnej linii rozumowania poszedł kościół rzymski i takie stanowisko zajmuje do dziś.

Potem hebraista John Simon ( 1698 - 1768 ) zaproponował w swym leksykonie Lexicon Manuale Hebraico-Chaldaicum Latinitate - donatum J.G. Eichhorn - wymowę Jahweh ( III wyd 1793 ). Ciekawe, że Heinrich Friedrich Wilhelm Gesenius ( 1786 - 1842 ) protestancki hebraistai uczeń Johanna Gottfrieda Eichhorna początkowo przyjmował formę Jehova - ( Hebräisches und Chaldäisches Handwörterbuch über das Alte Testament, Leipzig 1834, str.31 ) i taką też formę można spotkać w jego Hebraische Grammatik, Halle 1816 r, np.& 17, str. 31. W kolejnych jednak wydaniach jego leksykonu pojawia się forma Jahve bazująca na greckich transkrypcjach pochodzących z I wieku. Szczególną wartość nadano samarytańskiej wymowie Imienia ( Ιαβε), przekazanej przez Teodoreta i Klemensa Aleksandryjskiego. Większość współczesnych biblistów poszła niestety za tą sugestią traktując ją jako właściwy drogowskaz.

Według prof.W.B. Eerdmansa wymowa samarytańska różniła się od hebrajskiej i nie może być uznana za podstawę hebrajskiej, tym bardziej, że Samarytanie połączyli wierzenia izraelskie z kultem bogów pogańskich, a ich wersja Pięcioksięgu zawiera ok. 6000 odchyleń od tekstu hebrajskiego ( Theological Journal Oudtestamentische Studien, vol.5, pp. 1 - 29, Brill Press, Leiden, Holland ).

Niektóre opracowania podają, że „wynalazcą” formy Jahwe był Georg Heinrich August Ewald ( 1803 - 1875 ) - uczeń Johanna Gottfrieda Eichhorna - niemiecki orientalista i luterański teolog, który zajmując się egzegezą tekstów hebrajskich klucz do wymowy Imienia Bożego upatrywał w fonetyce narodów sąsiadujących z Izraelem. Ale w swoim dziele Die Komposition der Genesis z 1823 r. bardzo konsekwentnie stosuje wymowę Jehowa. Również używa jej w swoim wydaniu gramatyki Kritische Grammatik der hebraischen Sprache, Leipzig 1827, & 349, str. 636. Natomiast w Geschichte des Volkes Izrael ( Historia Izraela ) w tomie 1 z 1843 r. z stosuje już wymowę Jahwe. Uczniami Ewalda byli Julius Wellhausen ( 1844 - 1918 ), który też początkowo często używał formy Jehova jak to widać choćby w jego dziele Prolegomena zur Geschichte Israels, wyd. Berlin 1882, oraz T. Noeldeke, A. Dillmann.
Jak słusznie więc zauważył prof. George F. Moore ( 1851 - 1931 ) z Harvardu - wszystko wskazuje na to, że wymowa Jahve została przed Ewaldem zasugerowana w leksykonach w Niemczech co najmniej na 10 lat wcześniej zanim się narodził. Przyjęta została w późniejszych edycjach leksykonu Geseniusa pod wpływem fonetyki samarytańskiej i greckiej, gdy Ewald wciąż jeszcze posługiwał się formą - Jehovah.

Powstaje jednak pytanie komu zależało na zdyskredytowaniu formy JEHOWAH przyjmowanej bez zastrzeżeń przez wielu protestantów ? Otóż, gdy śledzi się poczynania jezuitów nie może ujść uwagi, że w ich polityce zniszczenia protestantyzmu przeciwnemu papiestwu wykluła się myśl stworzenia "wyższej krytyki tekstu" podważającej autorytet jednolitości tekstów biblijnych, by w ten sposób uderzyć w protestanckie tłumaczenia Biblii, z których Biblia Króla Jakuba ( King James Version ) z 1611 odgrywała znaczną rolę. Te bowiem tłumaczenia podważały autorytet papieski i dogmaty katolickie i były ością w gardle katolickiego kleru.
To właśnie w Niemczech, gdzie działał Gesenius narodziła się "wyższa krytyka tekstu" przeniesiona później do Anglii i wykorzystana poprzez tzw. Ruch Oksfordzki, który miał na celu rozbić kościół anglikański, by następnie można go było wchłonąć. Nie można nie zauważyć, że w 1825 r. we włoskim mieście Chieri doszło do ważnego spotkania czołowych jezuitów celem ustalenia strategii przejęcia kontroli nad Biblią. Sprawa nigdy by nie ujrzała światła dziennego, gdyby nie ujawnił jej jeden z uczestników spotkania, nowicjusz jezuitów Abbate Leone, który sporządził notatki z tego spotkania ( The Jesuit Conspiracy : The Secret Plan of the Order, by Abbate Leone, 1848 r, str. 5, 98 ). Celem głównym jednak było zdyskredytowanie Autoryzowanego przekładu Biblii Króla Jakuba - owocu Reformacji, bez czego nie można byłoby sprowadzić Anglii z powrotem pod kontrolę papiestwa.
Pochodną wysiłków jezuitów była teoria rewizji, która znalazła podatny grunt w środowisku ewangelickich teologów owładniętych ideą racjonalizmu. Niemcy stały się epicentrum tzw. "wyższej krytyki tekstu" i niestety niektórzy protestanccy uczeni zostali wciągnięci w ten wir, nie zdając sobie sprawy z zakulisowego działania jezuitów mających na celu zniszczenie ufności protestantów w bezbłędność Pisma Świętego.
Ta wojna wszczęta przez jezuitów trwa po dzień dzisiejszy na co zwracało uwagę szereg wybitnych osobistości w tym nawet niektórzy jezuici, którym udało się opuścić zakon i ujawnić prawdziwe jego oblicze. Niektórzy przypłacili to własnym życiem.

Zasadniczo działania skierowane przeciw Imieniu Bożemu szły w dwóch kierunkach : próbowano z jednej strony wykazać, że nie jest pewna wymowa i dlatego lepiej jest je nie wymawiać, a z drugiej strony próbowano za wszelką cenę podważyć formę Jehowah wykazując rzekomą jej niepoprawność i rzekomą niezgodność z pisownią hebrajską.
Wszystkie jednak wysiłki robione w tym kierunku okazały się fiaskiem, gdyż forma JEHOWAH jest nadal rozpowszechniana i bardzo popularna, a krytyka tej formy okazała się niesłuszna. W dodatku wyszły na jaw prawdziwe intencje osób posługujących się formą Jahwe oraz pochodzenie samarytańskie tej formy bardzo przypominającej w wymowie helleńskiego Zeusa
. Gdy Antioch Epifanes uciskał i prześladował Żydów jak podaje Józef Flawiusz w Dawnych Dziejach Izraela t.XII,5, 251-164 Samarytanie nie chcąc być uciskani, napisali do króla, aby nie obarczał ich przewinieniami Żydów od których czują się "odrębni zarówno pochodzeniem jak i obyczajem" i prosili go aby ich świątynię na górze Garizim, "która nie ma miana" pozwolił nazwać "świątynią Zeusa Helleńskiego." Król Antioch spełnił ich życzenie. Odtąd w świątyni na górze Garizim zamiast czcić Jehowę zaczętą wzywać Zeusa ( odpowiednik rzymskiego Jupitera czyli Jowisza ). Gdy Bob Kobres z Biblioteki Uniwersytetu Georgii ujawnił Anastasy Papyrus, który znajduje się obecnie w British Museum okazało się, że treść papirusu zawiera magiczną formułę wzywania Zeusa - władcy bogów, gromowładnego króla Adonai, Pana Iaoouee. Bardzo przypomina to formę Jahve pisaną w języku greckim - Iaoue.

W teologicznym czasopiśmie Oudtestamentische Studien , vol 5, str. 1 - 29 opublikowanym przez Brill Press Leiden, Holland znajduje się znakomity artykuł prof. Eerdmansa zatytułowany "The name Jahu". Najlepiej jest zacytować co on sam napisał :

" Teodoret powiedział że Samarytanie używali imienia Jabai ( 'Ιαβε ). Te fragmenty skłoniły uczonych do wstawienia samogłosek samarytańskiego Jabe od oryginalnych hebrajskich spółgłosek tworząc wymowę Yahweh. Ale to jest zwyczajne zgadywanie. " ( str. 2)
Prof. Eerdmans pisze dalej dlaczego nie jest bezpieczne podążać za samarytańska wymową :

" Ezdrasz wprowadził nowy alfabet - " pismo kwadratowe " dla posługiwania się pismami świętymi. Odrzuceni Samarytanie odpowiedzieli przez stworzenie innego alfabetu stworzonego dla ich własnego tekstu Tory. Zbudowali swoją własną świątynię na wzgórzu Gerizim i mieli swoje własne kapłaństwo. Stawali na zawadzie Żydom, gdzie tylko mogli. Sanhedryn sygnalizował czas wielkich uroczystości za pomocą rozpalanego ognia na wzgórzach. Odkąd Samarytanie rozpalali ogniska w nieodpowiednim czasie aby zdezorganizować żydowski kalendarz, Sanhedryn musiał posługiwać się w tym celu posłańcami. Ze względu na ich postawę możemy spokojnie przyjąć, że Samarytanie mieli swoją własna [ inną ] pronuncjację świętego Imienia. Z tego powodu samarytańska pronuncjacja nie powinna być uważana [ przez współczesnych uczonych ] jako dowód żydowskiej pronuncjacji… " ( str. 4 )
W dalszym ciągu swych wywodów prof. Eerdmans stwierdza :
" Dowiadujemy się z tych fragmentów, że Teodoret wiedział, iż samarytańska wymowa różniła się od hebrajskiej " . ( str. 4/5 )

W żadnym manuskrypcie hebrajskim nie ma formy Jahwe. Dlatego nad stosowaniem tej formy powinni się poważnie zastanowić wszyscy, którzy cenią sobie Słowo Boże.


_____________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
EMET 

Wyznanie: Świadkowie Jehowy w Polsce
Pomógł: 248 razy
Dołączył: 04 Wrz 2006
Posty: 11186
Wysłany: 2017-02-15, 11:03   

EMET:
O formie "Jahwe" pisał na Forum w roku 2010 User 'kostek'.

http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#132245
http://biblia.webd.pl/for...ghlight=#132247

Stephanos, ps. EMET
_________________
„Wielu będzie biegać tu i tam [po hebrajsku: < jᵊszōṭᵊṭû >], i nastanie obfitość prawdziwej wiedzy” -- Daniela 12:4b; ‘PNŚ/ZW’, Przypis.
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-16, 17:37   

Wrogowie Imienia Bożego często powołują się na argument, że w najstarszych kodeksach hebrajskich przeważa forma Jehwah, a gdy poprzedza Tetragram tytuł Adonaj - forma Jehwih.
Występowanie kilku różnych form zapisu w tych kodeksach : Jehowah, Jehowih, Jehwah, Jehwih, a nawet Jahwah, która jest najprawdopodobniej błędem kopisty, gdyż w tym samym miejscu w Kodeksie z Aleppo jest forma Jehwah ( Psalm 144 : 15 ). Również błąd widać w Psalmie 144 : 3 w Kodeksie Leningradzkim w zapisie Imienia Bożego, gdzie występuje forma Jehwah יְהוָ֗ה natomiast w Kodeksie z Aleppo mamy formę יְהֹוָה JEHOWAH. Samogłoskę o zwaną holem w Kodeksie Leningradzkim potraktowano więc jak znak toniczny ( cantillation ) zwany rebia. Z wyglądu jest bardzo podobny do holem z tą jednak różnicą, że zapisywano go nie jak okrągłą kropkę, lecz w kształcie rombu. Niejednokrotnie spotyka się ten właśnie błąd kopistów, którzy holem traktują jako akcent rebia. Mamy też dwojakiego rodzaju zapis samogłoski E - albo jako szwa proste ( w postaci dwukropka ) albo jako szwa złożone - t.zw. hatef segol - ( w postaci dwukropka i trzykropka czyli w sumie pięciokropka ). Ten zapis nie przeczy jednak, że pierwszą wymawianą samogłoską było E, a nie zaś A.

W sumie jest siedem form zapisu co wcale nie świadczy, że kopiści hebrajscy nie wiedzieli co robią wpisując samogłoski E-O-A w formie JEHOWAH z pogwałceniem zasad fonetyki hebrajskiej. Gdyby ich zapis punktacji samogłoskowej znany jako niqqud ( נִקּוּד ) był ich wymysłem i jawnym pogwałceniem fonetyki hebrajskiej, to spotkałoby się to z natychmiastową reakcją całej społeczności żydowskiej. Nie jest możliwe, by masoreci dbający o tradycję jak sama ich nazwa wskazuje przekazywali zniekształconą fonetykę hebrajską.

Dlaczego zatem mamy kilka siedem różnych form zapisu Imienia Bożego ?

Zazwyczaj jest forma Jehwah ( samogłoski : szwa proste - e oraz qamac - a np. Jeremiasza 1 : 2), spotykana jest też forma Jehowih ( samogłoski : szwa proste - e, holem - o oraz hireq - i np. 1 Król. 2 : 26 ). Jest forma Jehowah ( np. Ezechiela 3 : 12 z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a ). Ale jest też zapis Jehowih ( samogłoski : hatef-segol - e, holem - o, oraz qamac - a np. Sędziów 16 : 28 ).
W kodeksie B19A spotkać można także formę Jehwih ( samogłoski : szwa proste - e oraz hireq - i np. Ezechiela 24 : 24; 23 : 24 - choć w Kodeksie z Aleppo jest w tym miejscu Jehowih oraz zapis Jehwih ( samogłoski : hatef-segol - e oraz hireq - i np. Genesis 15 : 2, 8 tylko w Kodeksie B 19A , gdyż ta część Tory nie zachowała się w Kodeksie z Aleppo ).

Na podstawie analiz porównawczych można powiedzieć, że w wielu przypadkach mamy błędy, które uszły uwagi kopistów. Przy porównaniu Kodeksu Leningradzkiego z Kodeksem z Aleppo widać, że skrybowie przepisujący tekst opuszczali samogłoskę holem czyli - o zapisywaną jako kropka między lewym górnym rogiem he a waw, a więc niezupełnie wprost nad waw, ( wprost nad waw był umieszczany akcent rebia w kształcie nie kropki, lecz rombu co nieraz myliło się kopistom ).

Forma Jehwah występująca w kodeksie Leningradzkim, w Kodeksie z Aleppo i stąd w GHS oraz BHQ nie jest formą pełną, gdyż w przeciwieństwie do formy JEHOWAH tworzy ją sześć głosek, a liczba sześć zawsze oznaczała dla Hebrajczyków niepełność. Natomiast forma JEHOWAH ma siedem głosek co oznaczało, że jest formą pełną. Zdaniem Nehemiasza Gordona w wielu zapisach Imienia w formie יְהוָה Jehwah brakująca samogłoska „o” zwana holem sygnalizowała odczytującemu tekst, że nie można wymawiać Świętego Imienia Bożego, gdyż forma była wyraźnie niekompletna. Nie niej samogłoska "o" zwana holem występuje w 50 przypadkach masoreckiego zapisu Imienia Bożego oraz w wielu imionach hebrajskich zazwyczaj złożonych z cząstki Imienia Bożego Jeho- i drugiego słowa dotyczącego szczególnych okoliczności związanych z nadaniem komuś imienia.

Pozostaje jeszcze kwestia skąd się wzięła forma Jehowih. Otóż, faktem jest, że jeśli tytuł Adonaj poprzedzał Tetragram, to wokalizacja przybierała formę Jehowih ( np. Ezechiela 25 : 3 ). W tym samym wersecie na jego początku jest też forma Adonaj Jehwah w Kodeksie z Aleppo ( w Kodeksie Leningradzkim Adonaj Jehwih. Ale nie zawsze tak było o czym świadczy Ez. 28 : 22 gdzie mamy zapis : Adonaj JEHOWAH.

Wynikałoby z tego, że uczeni masoreci, którzy znali swój własny hebrajski język nie wpisywali samogłoski holem czyli - o - nie mniej w 50 przypadkach pozostawili pełne brzmienie Imienia Bożego w formie JEHOWAH. Taką wymowę potwierdza też przedmasorecka metoda odczytywania tekstów spółgłoskowych zwana אֵם קְרִיאָה ( łac. Matres Lectionis ). Przed okresem masoreckim, a więc przed 500 r. n.e. Żydzi posługiwali się właśnie tą metodą. Według tej metody litery א ( alef ), ה ( he ), ו ( waw ) oraz י ( jod ) pełniły również rolę zapisu samogłoskowego. Manuskrypty z Qumran potwierdzają, że י ( jod ) było odczytywane jako samogłoska i ( lub e ), ו ( waw ) - jako samogłoska o ( lub u ), ה ( he ) - jako samogłoska a - na końcu słowa oraz א ( alef ) - przeważnie jako samogłoska a. Dzięki temu można było odczytać Tetragram jako J-eH-U-A ( Jehouah ) [ostatnie he - było zanikające ]. Stanowiło to odpowiednik późniejszego masoreckiego zapisu JeHoWaH. Potwierdzają to dzisiaj manuskrypty z Qumran oraz analiza imion hebrajskich.
Różne formy gramatyczne nie przesądzają faktu, że forma JEHOWAH była powszechnie znana w środowisku żydowskim, choć ze względu na zakaz istniejący w Talmudzie uważano ją za niewymawialną. Zamiast Imienia w pełnym brzmieniu zaczęto posługiwać się substytutem ha-Szem ( To Imię ) oraz Szem ha-meforasz ( Imię wyjaśnione - por. Ezdr. 4 : 18, Neh. 8 : 8 ) - co tłumaczono też jako " Imię czytane według swoich liter ". Na odczytywanie Imienia według swoich liter zwrócił szczególnie uwagę Juda Halevi ( 1075 - 1141 ), który w swoim słynnym dziele pt. Kuzari IV : 3 ( ok. 1140 r. ) napisał, że litery Tetragramu mają nadzwyczajne własności bycia matres lectionis tak że samogłoski wiążą się z innymi spółgłoskami, tak bardzo jak duch wiąże się z ciałem i sprawia że ono żyje. Wyjaśnił też on, że jod służy jak samogłoska ' i ', waw służy jako samogłoska ' o ' , zaś he oraz alef służy jako samogłoska ' a ' .

Stąd też w pierwszym wieku, Józef Flawiusz, żydowski pisarz, napisał, że Tetragram jest napisany z czteroma samogłoskami (a nie cztery spółgłoskami ) - Józef Flawiusz : Wojna żydowska V: 235. W opisie z Księgi Wyjścia 28 : 36 - 39 jest napisane, że na diademie noszonym przez arcykapłana miał być umieszczony Tetragram. Litery tworzące Tetragram były zapisane w paleo-hebrajskim i były odczytywane jako samogłoski. Poświadczyły to pisma z Qumran z I wieku. Jod służyło do identyfikacji I lub E, waw do identyfikacji O lub U, zaś he do identyfikacji A na końcu wyrazu. Między dwoma samogłoskami he służyło do identyfikacji E. W ten sposób tworzyło samogłoskowe compositum - IEOA.

Dodatkowym świadectwem jest Talmud. Tetragram jest tam określony jako " Szem Ha-meforasz " czyli Imię wyraźnie odczytane " litera po literze " - patrz : Gesenius 6567 komentarz na # 2. Talmud zakazywał wymawiania Tetragramu według dźwięku jego liter - Sanhedryn 101a 10:01.
Wyrażenie " wymawiać Tetragram zgodnie z jego literami " oznaczało wymawianie Imienia Bożego według dźwięku, a nie według zapisu liter
.

Niestety zwyczaj zastępowania Imienia Bożego słowem ha-Szem utrwalił się od czasów talmudysty Mojżesza Mojmonidesa ( 1135 - 1204 ) i taka sytuacja w tradycyjnym środowisku żydowskim istnieje po dziś dzień.Nie wszyscy Żydzi jednak ją akceptują. Nie brak głosów sprzeciwu osób takich jak Nehemiasz Gordon, który twierdzi ], że brak wymawiania Imienia Bożego przez Żydów stał się głównym powodem braku błogosławieństw ze strony Boga i Jego odpowiedzi na zanoszone do Niego modlitwy. A Imię Boże było niezbędne w modlitwie i w błogosławieństwie jeśli ktoś chciał je otrzymać - 4 Moj. 6 : 27. Mówi o tym nowa książka Nehemiasza Gordona pt. Shattering, the conspiracy of silence. The Hebrew power of the priestly blessing unleashed. [ tłum. Przygniatająca zmowa milczenia. Hebrajska moc kapłańskiego błogosławieństwa uwolniona. ]


Po dziś dzień forma JEHOWAH יְהֹוָה z samogłoskami : szwa proste - e, holem - o, oraz qamac - a - jest przyjmowana w środowisku żydowskim w tekstach hebrajskich o czym świadczy np. :
- Tora Pardes Lauder red. Sacha Pecarica ( 2001- 2006 r. ),
- חומש כולל חמשה חומש' תורה
עמ פי' רשׁ'י . ותרגום אונקלוס . הפטרות . וחמש מגילות : ירושלים 91

- J. MAGIL – Magil’s Linear School Bible (1910 reprint) 1899 New York, Ed. J. Magil’s Publishing Co.
- L. GOLDSCHMIDT – Die heiligen Bücher des alten Bundes übertragen durch Vol. 1 (The Holy Books of the Old Covenant, translated by Berlin, Ed. Rosenthal & Co. 1925 )

Levi Herzfeld, rabbi i historyk mieszkający w Niemczech, był pierwszym, który zaczął zastępować systematycznie imię JEHOWAH formą Jahweh w tłumaczeniu biblijnego tekstu ( 1855 r. )
. Jego wybór był decydujący, gdyż po 1855 r. pojawia się coraz więcej przekładów Biblii, w których występuje forma Jahweh albo zastępczy tytuł Pan. Kiedy Biblia dla francuskich Żydów Samuela Cahena został przedrukowany w 1856 r. imię Iehovah systematycznie bywa zastępowane przymiotnikiem "Odwieczny" ( Eternel ). W 1906 r. ciesząca się poważaniem Encyklopedia Żydowska ( Jewish Encyclopedia ) zalegalizowała ślepo wszystkie domysły Jean Le Clerca inaczej Johannesa Clericusa ( ur. w Genewie 19 marca 1657 r. – zm. w Amsterdamie 8 stycznia 1736 r. ) szwajcarskiego teologa i biblisty. Już wcześniej szesnastowieczni protestanccy teologowie zasugerowali się błędnie, że znaki samogłoskowe Tetragramu pochodzą od słowa Adonaj. Ale były też głosy sprzeciwu. Na przykład Jean Mercier ( 1510 - 1570 ) francuski hebraista ostrzegał przed używaniem samogłosek z wyrazu Adonaj lub Elohim jako klucza do Tetragramu. Ostrzeżenia jego jednak nie wiele pomogły.
W końcu włoski jezuita, kardynał i inkwizytor Roberto Francesco Bellarmino ( 1542 - 1621 ) kanonizowany przez Piusa XI w swoim słowniku Institutiones linguae hebraicae z 1609 r. str. 284 - 289 zapewniał, że prawdziwa wymowa pozostaje nieznana, a samogłoski wstawiane do Tetragramu należą do słowa Adonaj i w związku z tym nie powinno się go wymawiać jako Iehoua. Po tej błędnej linii rozumowania poszedł kler katolicki i takie stanowisko zajmuje do dziś.

Ale nie wszyscy uczeni żydowscy dali się temu zasugerować
. Nie mniej nieco później hebraista John Simon ( 1698 - 1768 ) zaproponował w swym leksykonie Lexicon Manuale Hebraico-Chaldaicum Latinitate - donatum J.G. Eichhorn” - wymowę Jahweh ( III wyd 1793 ). Ciekawe, że Heinrich Friedrich Wilhelm Gesenius ( 1786 - 1842 ) protestancki hebraistai uczeń Johanna Gottfrieda Eichhorna początkowo przyjmował formę Jehova - ( Hebräisches und Chaldäisches Handwörterbuch über das Alte Testament, Leipzig 1834, str.31 ) i taką też formę można spotkać w jego Hebraische Grammatik, Halle 1816 r, np.& 17, str. 31. W kolejnych jednak wydaniach jego leksykonu pojawia się forma Jahve bazująca na greckich transkrypcjach pochodzących z I wieku. Szczególną wartość nadano samarytańskiej wymowie Imienia ( Ιαβε), przekazanej przez Teodoreta i Klemensa Aleksandryjskiego. Większość współczesnych biblistów poszła niestety za tą sugestią traktując ją jako właściwy drogowskaz.

Niektóre opracowania podają, że „wynalazcą” formy Jahwe był Georg Heinrich August Ewald ( 1803 - 1875 ) - uczeń Johanna Gottfrieda Eichhorna - niemiecki orientalista i luterański teolog, który zajmując się egzegezą tekstów hebrajskich klucz do wymowy Imienia Bożego upatrywał w fonetyce narodów sąsiadujących z Izraelem. Ale faktem niezaprzeczalnym jest, że w swoim dziele Die Komposition der Genesis z 1823 r. bardzo konsekwentnie stosuje wymowę Jehowa. Również używa jej w swoim wydaniu gramatyki Kritische Grammatik der hebraischen Sprache, Leipzig 1827, & 349, str. 636. Natomiast w Geschichte des Volkes Izrael ( Historia Izraela ) w tomie 1 z 1843 r. z stosuje już wymowę Jahwe. Uczniami Ewalda byli Julius Wellhausen ( 1844 - 1918 ), który też początkowo często używał formy Jehova jak to widać choćby w jego dziele Prolegomena zur Geschichte Israels, wyd. Berlin 1882, oraz T. Noeldeke, A. Dillmann.
Jak słusznie więc zauważył prof. George F. Moore ( 1851 - 1931 ) z Harvardu - wszystko wskazuje na to, że wymowa Jahve została przed Ewaldem zasugerowana w leksykonach w Niemczech co najmniej na 10 lat wcześniej zanim się narodził. Przyjęta została w późniejszych edycjach leksykonu Geseniusa pod wpływem fonetyki samarytańskiej i greckiej, gdy Ewald wciąż jeszcze posługiwał się formą - Jehovah.

Powstaje jednak pytanie komu zależało na zdyskredytowaniu formy JEHOWAH przyjmowanej bez zastrzeżeń przez wielu protestantów ? Otóż, gdy śledzi się poczynania jezuitów nie może ujść uwagi, że w ich polityce zniszczenia protestantyzmu przeciwnemu papiestwu wykluła się myśl stworzenia " wyższej krytyki tekstu " podważającej autorytet jednolitości tekstów biblijnych, by w ten sposób uderzyć w protestanckie tłumaczenia Biblii, z których Biblia Króla Jakuba ( King James Version ) z 1611 odgrywała znaczną rolę. Te bowiem tłumaczenia podważały autorytet papieski i dogmaty katolickie i były ością w gardle katolickiego kleru.
To właśnie w Niemczech, gdzie działał Gesenius narodziła się " wyższa krytyka tekstu " przeniesiona później do Anglii i wykorzystana poprzez tzw. Ruch Oksfordzki, który miał na celu rozbić kościół anglikański, by następnie można go było wchłonąć. Nie można nie zauważyć, że w 1825 r. we włoskim mieście Chieri doszło do ważnego spotkania czołowych jezuitów celem ustalenia strategii przejęcia kontroli nad Biblią
. Sprawa nigdy by nie ujrzała światła dziennego, gdyby nie ujawnił jej jeden z uczestników spotkania, nowicjusz jezuitów Abbate Leone, który sporządził notatki z tego spotkania ( The Jesuit Conspiracy : The Secret Plan of the Order, by Abbate Leone, 1848 r, str. 5, 98 ). Celem głównym jednak było zdyskredytowanie Autoryzowanego przekładu Biblii Króla Jakuba - owocu Reformacji, bez czego nie można byłoby sprowadzić Anglii z powrotem pod kontrolę papiestwa.
Pochodną wysiłków jezuitów była teoria rewizji, która znalazła podatny grunt w środowisku ewangelickich teologów owładniętych ideą racjonalizmu. Niemcy stały się epicentrum tzw. " wyższej krytyki tekstu " i niestety niektórzy protestanccy uczeni zostali wciągnięci w ten wir, nie zdając sobie sprawy z zakulisowego działania jezuitów mających na celu zniszczenie ufności protestantów w bezbłędność Pisma Świętego.
Ta wojna wszczęta przez jezuitów trwa po dzień dzisiejszy na co zwracało uwagę szereg wybitnych osobistości w tym nawet niektórzy jezuici, którym udało się opuścić zakon i ujawnić prawdziwe jego oblicze. Niektórzy przypłacili to własnym życiem
.

Zasadniczo działania skierowane przeciw Imieniu Bożemu szły w dwóch kierunkach : próbowano z jednej strony wykazać, że nie jest pewna wymowa i dlatego lepiej jest je nie wymawiać, a z drugiej strony próbowano za wszelką cenę podważyć formę Jehowah wykazując rzekomą jej niepoprawność i rzekomą niezgodność z pisownią hebrajską.
Wszystkie jednak wysiłki robione w tym kierunku okazały się fiaskiem, gdyż forma JEHOWAH jest nadal rozpowszechniana i bardzo popularna, a krytyka tej formy okazała się niesłuszna
. W dodatku wyszły na jaw prawdziwe intencje osób posługujących się formą Jahwe oraz pochodzenie samarytańskie tej formy bardzo przypominającej w wymowie helleńskiego Zeusa co ujawnione zostało dzięki odkryciu Anastasy Papyrus znajdującego się obecnie w British Museum. Okazało się, że treść papirusu zawiera magiczną formułę wzywania Zeusa - uważanego przez pogańskich Greków za władcę bogów, gromowładnego króla i Pana Iaoouee. Bardzo przypomina to formę Jahve pisaną w języku greckim - Iaoue.

W dodatku jak pokazują badania - Imię Boże tworzyły trzy sylaby, podczas gdy w wymowie Jahweh sa słyszalne tylko dwie sylaby. Imiona hebrajskie z reguły nie kończyły się też na -eh.
Kolejnym nieporozumieniem jest pogląd spotykany w różnych podręcznikach, że w przypadku Imienia Bożego występującego prawie 7 000 razy w biblijnych tekstach hebrajskich pominięto w manuskryptach qere na marginesie tekstu. Otrzymało ono nazwę qere perpetuum. Pogląd ten jednak nie jest uzasadniony i nie ma rzetelnych podstaw.

W dodatku idąc po linii rozumowania wrogów Imienia Bożego, trzeba by przyjąć, że masoreci byli niespełna rozumu skoro raz czerpali samogłoski do Tetragramu z wyrazu Adonaj, innym razem z wyrazu Elohim, a przeważnie w wyrazu aramejskiego Szema ( Imię ) [ hebrajski odpowiednik HaSzem ].
Cała ta interpretacja przeciwników Imienia Bożego JEHOWAH pozbawiona jest logiki i konsekwencji i nie sprawdza się w oparciu o reguły gramatyczne i fonetyczne. Jest to powodem dlaczego nadal forma JEHOWAH cieszy się powodzeniem i uznaniem
.

____________________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
radek 
mężczyzna


Pomógł: 284 razy
Wiek: 40
Dołączył: 03 Sty 2013
Posty: 2998
Skąd: Choszczno
Wysłany: 2017-02-16, 18:30   

Podobnie jak imię Abram zostało rozszerzone na Abraham, tak też imię JEHOWAH w nowej erze czyli po przyjściu na świat Jezusa może być rozbudowane o cząstkę "LLA" pomiędzy A i H.
Imię JEHOWAH wcześniej było znane więc Dżibril przedstawił Mahometowi tylko rozszerzenie, nawiązując jednocześnie do zasady

Joh 16:12 pau "(12) Miałbym wam jeszcze dużo do powiedzenia, lecz teraz nie jesteście w stanie tego udźwignąć."

Poza tym Islam został podyktowany jako zwieńczenie objawienia Bożego, w związku z tym sens dziejów wcześniejszych został wyłożony przez Archanioła , który posłużył się cząstką dodaną pomiędzy A i H. Stąd JEHOWAH objawia się jako JEHOWALLAH

Rev 3:12 pau "Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni mojego Boga i już nie wyjdzie na zewnątrz. Wypiszę też na nim imię mego Boga i imię miasta mego Boga, nowego Jeruzalem zstępującego z nieba od mego Boga, oraz moje nowe imię."
_________________
Lewa szala już nie wzbiera, Prawa decyduje teraz
Mat 3:2 eib "(2) (...) Królestwo Niebios jest blisko."
 
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-16, 18:57   

Cytat:
Poza tym Islam został podyktowany jako zwieńczenie objawienia Bożego, w związku z tym sens dziejów wcześniejszych został wyłożony przez Archanioła , który posłużył się cząstką dodaną pomiędzy A i H. Stąd JEHOWAH objawia się jako JEHOWALLAH


Kim jest Allah ? proponuję dobrze przesłuchać wykłady na tych filmach !





A tu wyjaśnienie :

http://www.biblebelievers.org.au/moongod.htm

W przeciwieństwie do tego Bóg Biblii oświadcza :

"Jam jest JEHOWAH, to jest moje imię; i chwały mojej nie oddam nikomu innemu, ani mej sławy rytym wizerunkom". - Izaj. 42 : 8


____________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
radek 
mężczyzna


Pomógł: 284 razy
Wiek: 40
Dołączył: 03 Sty 2013
Posty: 2998
Skąd: Choszczno
Wysłany: 2017-02-16, 19:08   

Tutaj istotny argument mojego powyższego objaśnienia

Koran 2:119 (Bielawski)
Oto posłaliśmy ciebie z prawdą jako zwiastuna radosnej wieści i jako ostrzegającego. Ty nie będziesz pytany o mieszkańców ognia piekielnego.
_________________
Lewa szala już nie wzbiera, Prawa decyduje teraz
Mat 3:2 eib "(2) (...) Królestwo Niebios jest blisko."
 
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-16, 19:47   

Cała prawda o islamie to jest w innym dziale :

http://biblia.webd.pl/for...der=asc&start=0

Tutaj piszemy na temat : BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO !

nie trudno nie zauważyć, że jest to Forum Biblijne, a nie forum koraniczne. Temat Koranu - jest uboczny.


______________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
booris

Wyznanie: Dub & Motocykl
Pomógł: 180 razy
Dołączył: 17 Kwi 2015
Posty: 3027
Skąd: Amsterdam,Londyn,Barcelona
Wysłany: 2017-02-16, 20:47   

tropiciel napisał/a:
Cała prawda o islamie to jest w innym dziale :

http://biblia.webd.pl/for...der=asc&start=0

Tutaj piszemy na temat : BRZMIENIE I ZNACZENIE IMIENIA BOŻEGO !

nie trudno nie zauważyć, że jest to Forum Biblijne, a nie forum koraniczne. Temat Koranu - jest uboczny.


______________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com

To dlaczego wkleiles te dwa filmy tutaj,a nie w dziale do tego przeznaczonym?Poza tym w linku pod postem z filmami,ktory okresliles jako wyjasnienie,wystepuje imie Yahweh,a nie Yehowah.Jak sie to ma do twojej wersji brzmienia imienia bozego,ktora forsujesz na tym forum?
_________________
Mówię tylko do tych którzy chcą mnie słuchać
Ci którzy nie chcą nie obchodzą mnie
Po co mam czas tracić na mówienie do ściany
Ściana i tak zawsze swoje wie

https://www.youtube.com/watch?v=Hbq5UyaM8sk
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-18, 07:48   

Yehovah – the True Pronunciation of YHWH, God’s Name By Douglas Hamp

Douglas Hamp pracował jako pastor asystent w Calvary Chapel w Costa Mesa ( Kalifornia ). Był też wykładowcą przez szereg lat w Calvary Chapel Bible College Graduate School. Jest autorem wielu artykułów i książek o tematyce biblijnej. Znajomość starożytnych języków sprawiła, że był zapraszany na liczne konferencje międzynarodowe, a również brał udział w audycjach radiowych. Początkowo był przekonany, że Imię Boże brzmi Jahwe, ale pod wpływem dogłębnych studiów zmienił zdanie. Ukończył uniwersytet w Jerozolimie ze specjalizacją w starożytnym języku hebrajskim i greckim i aktualnie twierdzi, że poprawną formą Imienia Bożego jest JEHOWAH. W artykule pt. Yehovah – the True Pronunciation of YHWH, God’s Name by Douglas Hamp podaje 39 miejsc w Biblii, posiadających pełne brzmienie Imienia Bożego, które sam wykrył :

1. Gen 3:14 וַיֹּאמֶר֩ יְהֹוָ֨ה אֱלֹהִ֥ים ׀ אֶֽל־ הַנָּחָשׁ֮ כִּ֣י עָשִׂ֣יתָ זֹּאת֒ אָר֤וּר אַתָּה֙ מִכָּל־ הַבְּהֵמָ֔ה וּמִכֹּ֖ל חַיַּ֣ת הַשָּׂדֶ֑ה עַל־ גְּחֹנְךָ֣ תֵלֵ֔ךְ וְעָפָ֥ר תֹּאכַ֖ל כָּל־ יְמֵ֥י חַיֶּֽיךָ׃ HiSB
2. Gen 9:26 וַיֹּ֕אמֶר בָּר֥וּךְ יְהֹוָ֖ה אֱלֹ֣הֵי שֵׁ֑ם וִיהִ֥י כְנַ֖עַן עֶ֥בֶד לָֽמוֹ׃ HiSB
3. Exod 3:2 וַ֠יֵּרָא מַלְאַ֨ךְ יְהֹוָ֥ה אֵלָ֛יו בְּלַבַּת־ אֵ֖שׁ מִתּ֣וֹךְ הַסְּנֶ֑ה וַיַּ֗רְא וְהִנֵּ֤ה הַסְּנֶה֙ בֹּעֵ֣ר בָּאֵ֔שׁ וְהַסְּנֶ֖ה אֵינֶ֥נּוּ אֻכָּֽל׃ HiSB
4. Exod 13:3 וַיֹּ֨אמֶר מֹשֶׁ֜ה אֶל־ הָעָ֗ם זָכ֞וֹר אֶת־ הַיּ֤וֹם הַזֶּה֙ אֲשֶׁ֨ר יְצָאתֶ֤ם מִמִּצְרַ֙יִם֙ מִבֵּ֣ית עֲבָדִ֔ים כִּ֚י בְּחֹ֣זֶק יָ֔ד הוֹצִ֧יא יְהֹוָ֛ה אֶתְכֶ֖ם מִזֶּ֑ה וְלֹ֥א יֵאָכֵ֖ל חָמֵֽץ׃ HiSB
5. Exod 13:9 וְהָיָה֩ לְךָ֨ לְא֜וֹת עַל־ יָדְךָ֗ וּלְזִכָּרוֹן֙ בֵּ֣ין עֵינֶ֔יךָ לְמַ֗עַן תִּהְיֶ֛ה תּוֹרַ֥ת יְהוָ֖ה בְּפִ֑יךָ כִּ֚י בְּיָ֣ד חֲזָקָ֔ה הוֹצִֽאֲךָ֥ יְהֹוָ֖ה מִמִּצְרָֽיִם׃ HiSB
6. Exod 13:15 וַיְהִ֗י כִּֽי־ הִקְשָׁ֣ה פַרְעֹה֮ לְשַׁלְּחֵנוּ֒ וַיַּהֲרֹ֨ג יְהֹוָ֤ה כָּל־ בְּכוֹר֙ בְּאֶ֣רֶץ מִצְרַ֔יִם מִבְּכֹ֥ר אָדָ֖ם וְעַד־ בְּכ֣וֹר בְּהֵמָ֑ה עַל־ כֵּן֩ אֲנִ֨י זֹבֵ֜חַ לַֽיהוָ֗ה כָּל־ פֶּ֤טֶר רֶ֙חֶם֙ הַזְּכָרִ֔ים וְכָל־ בְּכ֥וֹר בָּנַ֖י אֶפְדֶּֽה׃ HiSB
7. Exod 14:1 וַיְדַבֵּ֥ר יְהֹוָ֖ה אֶל־ מֹשֶׁ֥ה לֵּאמֹֽר׃ HiSB
8. Exod 14:8 וַיְחַזֵּ֣ק יְהֹוָ֗ה אֶת־ לֵ֤ב פַּרְעֹה֙ מֶ֣לֶךְ מִצְרַ֔יִם וַיִּרְדֹּ֕ף אַחֲרֵ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל וּבְנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל יֹצְאִ֖ים בְּיָ֥ד רָמָֽה׃ HiSB
9. Lev 25:17 וְלֹ֤א תוֹנוּ֙ אִ֣ישׁ אֶת־ עֲמִית֔וֹ וְיָרֵ֖אתָ מֵֽאֱלֹהֶ֑יךָ כִּ֛י אֲנִ֥י יְהֹוָ֖ה אֱלֹהֵיכֶֽם׃ HiSB
10. Deut 31:27 כִּ֣י אָנֹכִ֤י יָדַ֙עְתִּי֙ אֶֽת־ מֶרְיְךָ֔ וְאֶֽת־ עָרְפְּךָ֖ הַקָּשֶׁ֑ה הֵ֣ן בְּעוֹדֶנִּי֩ חַ֨י עִמָּכֶ֜ם הַיּ֗וֹם מַמְרִ֤ים הֱיִתֶם֙ עִם־ יְהֹוָ֔ה וְאַ֖ף כִּי־ אַחֲרֵ֥י מוֹתִֽי׃ HiSB
11. Deut 32:9 כִּ֛י חֵ֥לֶק יְהֹוָ֖ה עַמּ֑וֹ יַעֲקֹ֖ב חֶ֥בֶל נַחֲלָתֽוֹ׃ HiSB
12. Deut 33:12 לְבִנְיָמִ֣ן אָמַ֔ר יְדִ֣יד יְהֹוָ֔ה יִשְׁכֹּ֥ן לָבֶ֖טַח עָלָ֑יו חֹפֵ֤ף עָלָיו֙ כָּל־ הַיּ֔וֹם וּבֵ֥ין כְּתֵיפָ֖יו שָׁכֵֽן׃ ס HiSB
13. Deut 33:13 וּלְיוֹסֵ֣ף אָמַ֔ר מְבֹרֶ֥כֶת יְהֹוָ֖ה אַרְצ֑וֹ מִמֶּ֤גֶד שָׁמַ֙יִם֙ מִטָּ֔ל וּמִתְּה֖וֹם רֹבֶ֥צֶת תָּֽחַת׃ HiSB
14. 1Kgs 3:5 בְּגִבְע֗וֹן נִרְאָ֧ה יְהֹוָ֛ה אֶל־ שְׁלֹמֹ֖ה בַּחֲל֣וֹם הַלָּ֑יְלָה וַיֹּ֣אמֶר אֱלֹהִ֔ים שְׁאַ֖ל מָ֥ה אֶתֶּן־ לָֽךְ׃ HiSB
15. 1Kgs 16:33 וַיַּ֥עַשׂ אַחְאָ֖ב אֶת־ הָאֲשֵׁרָ֑ה וַיּ֨וֹסֶף אַחְאָ֜ב לַעֲשׂ֗וֹת לְהַכְעִיס֙ אֶת־ יְהֹוָה֙ אֱלֹהֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל מִכֹּ֨ל מַלְכֵ֣י יִשְׂרָאֵ֔ל אֲשֶׁ֥ר הָי֖וּ לְפָנָֽיו׃ HiSB
16. Ps 116:5 חַנּ֣וּן יְהֹוָ֣ה וְצַדִּ֑יק וֵ֖אלֹהֵ֣ינוּ מְרַחֵֽם׃ HiSB
17. Ps 116:6 שֹׁמֵ֣ר פְּתָאיִ֣ם יְהֹוָ֑ה דַּ֝לּוֹתִ֗י וְלִ֣י יְהוֹשִֽׁיעַ׃ HiSB
18. Jer 2:37 גַּ֣ם מֵאֵ֥ת זֶה֙ תֵּֽצְאִ֔י וְיָדַ֖יִךְ עַל־ רֹאשֵׁ֑ךְ כִּֽי־ מָאַ֤ס יְהֹוָה֙ בְּמִבְטַחַ֔יִךְ וְלֹ֥א תַצְלִ֖יחִי לָהֶֽם׃ HiSB
19. Jer 3:1 לֵאמֹ֡ר הֵ֣ן יְשַׁלַּ֣ח אִ֣ישׁ אֶת־ אִשְׁתּוֹ֩ וְהָלְכָ֨ה מֵאִתּ֜וֹ וְהָיְתָ֣ה לְאִישׁ־ אַחֵ֗ר הֲיָשׁ֤וּב אֵלֶ֙יהָ֙ ע֔וֹד הֲל֛וֹא חָנ֥וֹף תֶּחֱנַ֖ף הָאָ֣רֶץ הַהִ֑יא וְאַ֗תְּ זָנִית֙ רֵעִ֣ים רַבִּ֔ים וְשׁ֥וֹב אֵלַ֖י נְאֻם־ יְהֹוָֽה׃ HiSB
20. Jer 3:13 אַ֚ךְ דְּעִ֣י עֲוֹנֵ֔ךְ כִּ֛י בַּיהוָ֥ה אֱלֹהַ֖יִךְ פָּשָׁ֑עַתְּ וַתְּפַזְּרִ֨י אֶת־ דְּרָכַ֜יִךְ לַזָּרִ֗ים תַּ֚חַת כָּל־ עֵ֣ץ רַעֲנָ֔ן וּבְקוֹלִ֥י לֹא־ שְׁמַעְתֶּ֖ם נְאֻם־ יְהֹוָֽה׃ HiSB
21. Jer 3:21 ק֚וֹל עַל־ שְׁפָיִ֣ים נִשְׁמָ֔ע בְּכִ֥י תַחֲנוּנֵ֖י בְּנֵ֣י יִשְׂרָאֵ֑ל כִּ֤י הֶעֱוּוּ֙ אֶת־ דַּרְכָּ֔ם שָׁכְח֖וּ אֶת־ יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵיהֶֽם׃ HiSB
22. Jer 3:22 שׁ֚וּבוּ בָּנִ֣ים שׁוֹבָבִ֔ים אֶרְפָּ֖ה מְשׁוּבֹֽתֵיכֶ֑ם הִנְנוּ֙ אָתָ֣נוּ לָ֔ךְ כִּ֥י אַתָּ֖ה יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ HiSB
23. Jer 3:25 נִשְׁכְּבָ֣ה בְּבָשְׁתֵּ֗נוּ וּֽתְכַסֵּנוּ֮ כְּלִמָּתֵנוּ֒ כִּי֩ לַיהוָ֨ה אֱלֹהֵ֜ינוּ חָטָ֗אנוּ אֲנַ֙חְנוּ֙ וַאֲבוֹתֵ֔ינוּ מִנְּעוּרֵ֖ינוּ וְעַד־ הַיּ֣וֹם הַזֶּ֑ה וְלֹ֣א שָׁמַ֔עְנוּ בְּק֖וֹל יְהֹוָ֥ה אֱלֹהֵֽינוּ׃ ס HiSB
24. Jer 4:3 כִּי־ כֹ֣ה ׀ אָמַ֣ר יְהֹוָ֗ה לְאִ֤ישׁ יְהוּדָה֙ וְלִיר֣וּשָׁלִַ֔ם נִ֥ירוּ לָכֶ֖ם נִ֑יר וְאַֽל־ תִּזְרְע֖וּ אֶל־ קוֹצִֽים׃ HiSB
25. Jer 4:8 עַל־ זֹ֛את חִגְר֥וּ שַׂקִּ֖ים סִפְד֣וּ וְהֵילִ֑ילוּ כִּ֥י לֹא־ שָׁ֛ב חֲר֥וֹן אַף־ יְהֹוָ֖ה מִמֶּֽנּוּ׃ פ HiSB
26. Jer 5:2 וְאִ֥ם חַי־ יְהֹוָ֖ה יֹאמֵ֑רוּ לָכֵ֥ן לַשֶּׁ֖קֶר יִשָּׁבֵֽעוּ׃ HiSB
27. Jer 5:3 יְהֹוָ֗ה עֵינֶיךָ֮ הֲל֣וֹא לֶאֱמוּנָה֒ הִכִּ֤יתָה אֹתָם֙ וְֽלֹא־ חָ֔לוּ כִּלִּיתָ֕ם מֵאֲנ֖וּ קַ֣חַת מוּסָ֑ר חִזְּק֤וּ פְנֵיהֶם֙ מִסֶּ֔לַע מֵאֲנ֖וּ לָשֽׁוּב׃ HiSB
28. Jer 5:9 הַֽעַל־ אֵ֥לֶּה לוֹא־ אֶפְקֹ֖ד נְאֻם־ יְהֹוָ֑ה וְאִם֙ בְּג֣וֹי אֲשֶׁר־ כָּזֶ֔ה לֹ֥א תִתְנַקֵּ֖ם נַפְשִֽׁי׃ ס HiSB
29. Jer 5:15 הִנְנִ֣י מֵבִיא֩ עֲלֵיכֶ֨ם גּ֧וֹי מִמֶּרְחָ֛ק בֵּ֥ית יִשְׂרָאֵ֖ל נְאֻם־ יְהֹוָ֑ה גּ֣וֹי ׀ אֵיתָ֣ן ה֗וּא גּ֤וֹי מֵעוֹלָם֙ ה֔וּא גּ֚וֹי לֹא־ תֵדַ֣ע לְשֹׁנ֔וֹ וְלֹ֥א תִשְׁמַ֖ע מַה־ יְדַבֵּֽר׃ HiSB
30. Jer 5:18 וְגַ֛ם בַּיָּמִ֥ים הָהֵ֖מָּה נְאֻם־ יְהֹוָ֑ה לֹֽא־ אֶעֱשֶׂ֥ה אִתְּכֶ֖ם כָּלָֽה׃ HiSB
31. Jer 5:19 וְהָיָה֙ כִּ֣י תֹאמְר֔וּ תַּ֣חַת מֶ֗ה עָשָׂ֨ה יְהֹוָ֧ה אֱלֹהֵ֛ינוּ לָ֖נוּ אֶת־ כָּל־ אֵ֑לֶּה וְאָמַרְתָּ֣ אֲלֵיהֶ֗ם כַּאֲשֶׁ֨ר עֲזַבְתֶּ֤ם אוֹתִי֙ וַתַּעַבְד֞וּ אֱלֹהֵ֤י נֵכָר֙ בְּאַרְצְכֶ֔ם כֵּ֚ן תַּעַבְד֣וּ זָרִ֔ים בְּאֶ֖רֶץ לֹ֥א לָכֶֽם׃ ס HiSB
32. Jer 5:22 הַאוֹתִ֨י לֹא־ תִירָ֜אוּ נְאֻם־ יְהֹוָ֗ה אִ֤ם מִפָּנַי֙ לֹ֣א תָחִ֔ילוּ אֲשֶׁר־ שַׂ֤מְתִּי חוֹל֙ גְּב֣וּל לַיָּ֔ם חָק־ עוֹלָ֖ם וְלֹ֣א יַעַבְרֶ֑נְהוּ וַיִּֽתְגָּעֲשׁוּ֙ וְלֹ֣א יוּכָ֔לוּ וְהָמ֥וּ גַלָּ֖יו וְלֹ֥א יַעַבְרֻֽנְהוּ׃ HiSB
33. Jer 5:29 הַֽעַל־ אֵ֥לֶּה לֹֽא־ אֶפְקֹ֖ד נְאֻם־ יְהֹוָ֑ה אִ֚ם בְּג֣וֹי אֲשֶׁר־ כָּזֶ֔ה לֹ֥א תִתְנַקֵּ֖ם נַפְשִֽׁי׃ ס HiSB
34. Jer 6:9 כֹּ֤ה אָמַר֙ יְהֹוָ֣ה צְבָא֔וֹת עוֹלֵ֛ל יְעוֹלְל֥וּ כַגֶּ֖פֶן שְׁאֵרִ֣ית יִשְׂרָאֵ֑ל הָשֵׁב֙ יָדְךָ֔ כְּבוֹצֵ֖ר עַל־ סַלְסִלּֽוֹת׃ HiSB
35. Jer 8:13 אָסֹ֥ף אֲסִיפֵ֖ם נְאֻם־ יְהֹוָ֑ה אֵין֩ עֲנָבִ֨ים בַּגֶּ֜פֶן וְאֵ֧ין תְּאֵנִ֣ים בַּתְּאֵנָ֗ה וְהֶֽעָלֶה֙ נָבֵ֔ל וָאֶתֵּ֥ן לָהֶ֖ם יַעַבְרֽוּם׃ HiSB
36. Jer 30:10 וְאַתָּ֡ה אַל־ תִּירָא֩ עַבְדִּ֨י יַעֲקֹ֤ב נְאֻם־ יְהֹוָה֙ וְאַל־ תֵּחַ֣ת יִשְׂרָאֵ֔ל כִּ֠י הִנְנִ֤י מוֹשִֽׁיעֲךָ֙ מֵֽרָח֔וֹק וְאֶֽת־ זַרְעֲךָ֖ מֵאֶ֣רֶץ שִׁבְיָ֑ם וְשָׁ֧ב יַעֲקֹ֛ב וְשָׁקַ֥ט וְשַׁאֲנַ֖ן וְאֵ֥ין מַחֲרִֽיד׃ HiSB
37. Jer 36:8 וַיַּ֗עַשׂ בָּרוּךְ֙ בֶּן־ נֵ֣רִיָּ֔ה כְּכֹ֥ל אֲשֶׁר־ צִוָּ֖הוּ יִרְמְיָ֣הוּ הַנָּבִ֑יא לִקְרֹ֥א בַסֵּ֛פֶר דִּבְרֵ֥י יְהוָ֖ה בֵּ֥ית יְהֹוָֽה׃ ס HiSB
38. Ezek 44:5 וַיֹּ֨אמֶר אֵלַ֜י יְהֹוָ֗ה בֶּן־ אָדָ֡ם שִׂ֣ים לִבְּךָ֩ וּרְאֵ֨ה בְעֵינֶ֜יךָ וּבְאָזְנֶ֣יךָ שְּׁמָ֗ע אֵ֣ת כָּל־ אֲשֶׁ֤ר אֲנִי֙ מְדַבֵּ֣ר אֹתָ֔ךְ לְכָל־ חֻקּ֥וֹת בֵּית־ יְהוָ֖ה וּלְכָל־ [תֹּורֹתֹו כ] (תֹּֽורֹתָ֑יו ק) וְשַׂמְתָּ֤ לִבְּךָ֙ לִמְב֣וֹא הַבַּ֔יִת בְּכֹ֖ל מוֹצָאֵ֥י הַמִּקְדָּֽשׁ׃ HiSB
39. Nah 1:3 יְהֹוָ֗ה אֶ֤רֶךְ אַפַּ֙יִם֙ [וּגְדֹול־ כ] וּגְדָל־ כֹּ֔חַ וְנַקֵּ֖ה לֹ֣א יְנַקֶּ֑ה יְהוָ֗ה בְּסוּפָ֤ה וּבִשְׂעָרָה֙ דַּרְכּ֔וֹ וְעָנָ֖ן אֲבַ֥ק רַגְלָֽיו׃ HiSB


__________________________________________________

http://Biblia-odchwaszczona.webnode.com
 
 
Henryk 

Pomógł: 453 razy
Dołączył: 10 Lis 2008
Posty: 10237
Wysłany: 2017-02-18, 09:21   

tropiciel napisał/a:
i aktualnie twierdzi, że poprawną formą Imienia Bożego jest JEHOWAH.

No dobra.
Imię już znamy, nawet podobno- jak Twierdzisz- to właściwe.

A teraz napisz nam jaki to jest ten JEHOWA(H)?
Miłosierny, czy mściwy?
Przebaczający, czy pamiętający występki?
Potężny, czy taki jak inni bogowie?
Co zaplanował względem swego stworzenia?
Jak Jemu podobać się?
Nie wiem jak Ty, ale dla mnie odpowiedzi na te pytania są o wiele ważniejsze niż wymowa Imienia.
 
 
tropiciel 


Pomógł: 63 razy
Dołączył: 11 Kwi 2013
Posty: 4962
Wysłany: 2017-02-18, 09:58   

Z userem Henrykiem to nie ma potrzeby dyskutować, bo jeśli czyta Biblię to dokładnie wie jaki jest JEHOWAH

Lepiej przedstawia to Biblia niż pseudo-Biblia Russella "uporządkowana" ! Bóg Wszechmocny nie potrzebuje takiego uporządkowania, bo jest Bogiem porządku.


_____________________________
 
 
Henryk 

Pomógł: 453 razy
Dołączył: 10 Lis 2008
Posty: 10237
Wysłany: 2017-02-18, 10:15   

tropiciel napisał/a:
Lepiej przedstawia to Biblia niż pseudo-Biblia Russella "uporządkowana" ! Bóg Wszechmocny nie potrzebuje takiego uporządkowania, bo jest Bogiem porządku.[/b]

I znowu dostało się bogu ducha winnego- murzynowi. :xhehe:
Cytat:
Bóg Wszechmocny nie potrzebuje takiego uporządkowania, bo jest Bogiem porządku.
Owszem. Tylko niektóre Jego dzieci mają niezbyt uporządkowane własne Ego. :-(
Ogarnij się!
 
 
Wyświetl posty z ostatnich:   
Odpowiedz do tematu
Nie możesz pisać nowych tematów
Nie możesz odpowiadać w tematach
Nie możesz zmieniać swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz głosować w ankietach
Nie możesz załączać plików na tym forum
Możesz ściągać załączniki na tym forum
Dodaj temat do Ulubionych
Wersja do druku

Skocz do:  

Powered by phpBB modified by Przemo © 2003 phpBB Group

Strona wygenerowana w 0,21 sekundy. Zapytań do SQL: 11