Forum biblijne

[Pokoja]

Treść Psalmu 68:32 odnosi się do wezwania skierowanego do Egiptu (podwójne wały) i do Kusza (= czarny), przetłumaczone na Etiopia.

[Pokoja]

Opis zawarty w dwóch sprawozdaniach o stworzeniu, pokazuje nam, w jaki sposób kształtowała się ziemia i warunki życia na niej. Uważny Badacz Słowa Bożego, czytając sprawozdania o stworzeniu pyta: czy ukształtowanie człowieka, cały Ogród Eden z jego rzekami i wszystko inne opisane w szczególności w drugim sprawozdaniu o stworzeniu, należy rozumieć dosłownie czy symbolicznie? Pismo Święte wskazuje, że istnieją podstawy do rozumienia tego dosłownie i symbolicznie.

Pierwotnie przyroda Ziemi nosiła nazwę Ogród Eden, gdyż w trzecim dniu stwarzania powierzchnia ziemi była pustynna i bardziej równinna. Hebrajskie Gan Eden, גַּן עֵדֶן to "ogród rozkoszy"; a sumeryjskie edin to „pustynia”, „step”/ "nawodniony". Przez połączenie tych dwóch znaczeń, ujawnia się pustynia porośnięta roślinnością, czyli "ogród rozkoszy". Miało to znaczenie dosłowne, gdyż pustynna, równinna powierzchnia ziemi była porośnięta roślinnością, a także znaczenie symboliczne, gdyż nie był (jest) to zwykły ogród ludzki, lecz Boży. Ziemia w stosunku do całego Wszechświata jest dla Boga „Ogrodem rozkoszy”, podobnie jak dla gospodarza, przydomowy ogród, sad w stosunku do całego jego wielkiego gospodarstwa. Później wraz z dużym zróżnicowaniem powierzchni ziemi, nazwa ta nie jest adekwatna, dlatego obowiązuje ta ogólna nazwa Ogród Boży, Ap. 2:7.

Przekształcenia rzek i ziemi

Cytat:

A rzeka wypływała z Edenu, aby nawadniać ogród. Potem rozdzielała się na cztery odnogi. Rdz. 2:10.

Istnieje inna możliwość przetłumaczenia tekstu z Rdz. 2:10-14 na podstawie Konkordancji Stronga (-).

Kod:

- A Eden kontynuuje rzekę nawadniającą ogród, w nim dzieli się ona, stając się czworako osobliwą

(lub: stając się czterema grupami/oddziałami - określenie osobliwość, czy oddziały, ma tu podobne znaczeniei).

11. Nazwa pierwszej: Piszon. To ta, która opływa cały kraj Chawila, gdzie jest złoto,

- Nazwa Pierwszej: "Przyrost". Ta przekształca "okrąg" całej ziemi, od kiedy gdzie złoto.

12. a złoto tego kraju jest wyborne. Tam jest żywica bdelium i kamień onyksowy.

- A złoto tej ziemi jest wyborne, gdzie jest wonna żywica i kamień onyksowy.

Piszon = „Przyrost”(przyrost nowego środowiska, którym stał się ląd roślinności wyłoniony z wody na początku trzeciego dnia stwarzania) Ta przekształca „okrąg” (Chawila) całej ziemi od kiedy gdzie złoto. 12. A złoto tej ziemi jest wyborne. Gdzie jest żywica bdelium (wonna żywica) i kamień onyksowy (drogocenny kamień lub klejnot).

13. Nazwa drugiej rzeki: Gichon. To ta, która opływa cały kraj Kusz.

- Drugi raz rzekę zwano: „Wytryskująca”. Ta przekształca całą „czarną” ziemię.

Gichon = "Wytryskujący", lub "Wylewanie" (Najpierw to co cielesne, a później to, co duchowe - Ap. 6:12-14; 8:10-12; 9:1,2; Iż. 13:10; 34:4). Ta przekształca całą "czarną" ziemie. Z powodu opadnięcia ciał niebieskich i ich pyłów w czwartym dniu stwarzania, powierzchnia ziemi, stała się w dużej części czarną, nieurodzajną. Pamiątkę tego mamy w obecnych pustyniach, które zajmują Ok. 1/3 powierzchni lądu. Wtedy to Jahwe Bogów wtrącił człowieka w głęboki sen i nadał mu prawo z Rdz. 2:21, 16,17. Postanowił, aby Jego stworzenie od piątego dnia stwarzania, nie istniało tylko w stanie obojnaczym, ale w dwóch odrębnych osobnikach o płci żeńskiej i męskiej.

14a). A nazwa trzeciej rzeki: Chiddekel. To ta, która płynie na wschód od Asyrii.

- Trzeci raz (w piątym dniu stwarzania) rzekę zwano: Chiddekel = "prędki", lub "woda rwąca". Ta, która płynie od frontu stopniami (Asyria/ Aszszur = "stopień").[/b]

Duże zróżnicowanie poziomów na powierzchni ziemi, to przyczyna zaistnienia WODOSPADÓW (chodzi więc o WODOSPADY). Zaistnienie wodospadów w piątym dniu stwarzania, świadczy o dużym zróżnicowaniu powierzchni ziemi. Jest to, więc trzecia osobliwość rzeki, którą wycisnął i kontynuował Eden.

- Trzeci raz rzekę zwano: "Woda Rwąca". Ta, która płynie od frontu stopniami

14b) Czwartą zaś rzeką jest Eufrat

- A czwarty, rzeka Płodna .

W szóstym dniu stwarzania była już rozmaitość stworzeń w różnych środowiskach i wszelkiego rodzaju zróżnicowanie powierzchni ziemi. W nich to od tego czasu, aż do dzisiaj (w sabat Boży) istnieje (przepływa) czwarta grupa rzek/i, dlatego stosowną do tego jej stanu jest nazwa Eufrat (płodna)

Symboliczne znaczenie Ogrodu Eden

Podstawą do symbolicznego tłumaczenia znaczenia Ogrodu Eden jest biblijna wskazówka, że cała ziemia jest podnóżkiem stóp Bożych, dlatego ona jest też tym całym Ogrodem Bożym, po którym się On przechadza, Rdz. 3:8. Ziemska przyroda w stosunku do całego bezkresnego Wszechświata jest dla Boga Ogrodem, tak jak ogród dla człowieka w stosunku do obszaru całego jego gospodarstwa. Z tego powodu czytając sprawozdania o stworzeniu bez przykładania duchowej miary do duchowych rzecz, czytelnik odnosi wrażenie, że ma do czynienie z jakimś małym obszarem na ziemi. Tymczasem ma do czynienie z małym obszarem, ale w stosunku do całego Wszechświata. Prawda została ukryta w tym, co zostało napisane, Mt. 13:34,35.

Zaczątek Ogrodu Eden istniał najpierw w środowisku wodnym. Rdz. 2:5 w zw z 2:8, wskazują, że roślinność w jakimś stanie, ale już wcześniej była na Ziemi. Później wraz z przekształceniem człowieka, pojawiła się na równinnym lądzie. Człowiek jakikolwiek wtedy był (Rdz. 2:7), jest początkiem i dziełem Bożego tygodnia stwarzania, dokończonym przez stworzenie człowieka na obraz Boży w dniu szóstym i uduchowionym w dniu siódmym przez uczynienie go na podobieństwo Boże. W całej tej rozciągłości jest to świat człowieka według duszy żywej, czyli człowiek ziemski, 1Kor. 15:44.. Literalne pojawienie się roślinności na ziemi jest równoznaczne z symbolicznym sadzeniem Edenu, Rdz. 2:4,5,8.

Cytat:

(4) Teć są zrodzenia niebios, i ziemi, gdy były stworzone, dnia, którego uczynił Pan Bóg ziemię i niebo. (5) Wszelką różdżkę polną, przedtem niż była na ziemi; i wszelkie ziele polne, pierwej niż weszło; albowiem nie spuścił jeszcze był dżdżu Pan Bóg na ziemię; i człowieka nie było, który by sprawował ziemię. (8) Nasadził też był Pan Bóg sad w Eden, na wschód słońca (słowa słońca nie ma w tekście, zostało ono dodane - powinno być więc tylko na wschodzie, gdyż chodzi o wschód lądu) i postawił (przekształcił) tam człowieka, którego był stworzył (ukształtował) Rodz. 2:4,5,8 BG

Przekaz zawarty w Rdz. 2:4,5,8 jest zgodny z Hiob. 10:8-10 i Ps. 139:14,15, że człowiek został rozlany jak mleko i ukształtowany w ukryciu w głębinach ziemi, czyli w jej wodach płodowych z Rdz. 1:2. Słowo (Logos) stało się ciałem, (lewica J. 1:14), ale Słowo jest też duchem żywota, (prawica ,J. 6:63). Są to dwie równoprawne strony tej samej rzeczywistości, tak jak prawica i lewica osoby. Gdy Bóg tchnął w nozdrza ciała człowieka (ożywiający) dech żywota (Rdz. 2:7), wtedy dał mu też jakąś miarę (odrębnego) ducha żywota, Kaz. 12:7. W ciało i ducha został wyposażony człowiek, gdy stał się duszą życia. Człowiek (homo) znaczy „taki sam”. Homo sapiens, znaczy "taki sam - myślący". W pierwszym dniu stwarzania był więc "taki sam - dech mający". Jest to wspólny mianownik wszystkich tlenowców i beztlenowców.

Wraz z deszczem/potopem (Rdz. 2:5) życie z wody zostało przeniesione na ląd, tak, że przekształcony człowiek, ziemię wiódł do służby i w ten sposób został „zasadzony” Ogród Eden. Sadzenie jest związane z przeniesieniem roślinki z jednego miejsca do drugiego. W omawianym przypadku jest to w ogólności, przeniesienie życia z jednego (wodnego) środowiska do drugiego (lądowego). Z Rodz. 1:6-8 w zw. z 2:6 wynika, że jeszcze w drugim dniu stwarzania, gdy Bóg czynił niebiosa, to tylko chmura unosiła się nad ziemię, a wraz z nią dusza żywa, aby w trzecim mogła ona napełnić ziemię. Znaczy to ni mniej ni więcej, a tylko tyle, że życie na ląd, zostało przeniesione z wodą deszczu potopu w trzecim dniu stwarzania, a dusza życia po przekształceniu w nowym środowisku, objawiła się w nim pod postacią roślinności.

W J. 1:4 jest napisane, że przez Logosa wszystko powstało i w Nim było życie, a życie było światłością człowieka, a światłość na ziemi stała się w dniu pierwszym, Rdz. 1:3-5. Natomiast z Rdz. 2:7 w zw z Rdz. 2:8 wynika, że człowiek, wcześniej został ukształtowany z zaprawy ziemi, niż Ogród Eden pojawił się na równinnym lądzie, na którym został przekształcony człowiek. Zasadzenie Ogrodu Eden na "wschodzie" oznacza rozwój roślinności na równinnym lądzie, którego "wschód" z wody, następuje od trzeciego dnia stwarzania.

Rdz. 2:8 w zw z 2:5 wyraźnie wskazuje, że pojawienie się roślinności Edenu, zostało spowodowane przez spadnięcie w trzecim dniu stwarzania, pierwszego deszczu (potopu) na wyłoniony ląd i przeniesienie na niego wraz z potopem, człowieka - duszy życia. Ta dusza życia stała się jakby sadzonką, z której wzeszła wtedy wszelka roślinność na lądzie, gdyż człowiek otrzymał zdolność, aby ziemię wiódł do służby. Stało się to możliwe dzięki spuszczeniu deszczu na ziemię i oznaczało zasadzenie Ogrodu Eden. Spadnięcie wód potopu, po raz pierwszy na wschodzący z wody ląd, wymagało następnie, aby jedne miejsca na Ziemi się zapadły, a inne wypiętrzyły (podniosły). Woda spływająca z gór jak i strumienie wód z nich wypływające, spowodowały wytworzenie się mórz i spływających do nich rzek w korytach, które im Bóg wyznaczył w naturze i przez nią.

Nazwy rzek Edenu bez głównej

A rzeka wypływała z Edenu, aby nawadniać ogród. Potem rozdzielała się na cztery odnogi. Rodz. 2:10

- Eden/5731 kontynuuje (wycisnął)/3318 rzekę/5104 nawadniającą/8248 ogród/1588; w nim/8033 dzieli się/6504, stając się/1961 czworako/702 osobliwą /7218, lub czterema grupami

Fakt, że w tradycyjnym rozumieniu, rzece głównej Edenu, która niby podzieliła się na cztery dorzecza nie nadano żadnej nazwy, dowodzi, że nie było głównej rzeki i nie chodzi tu o jakieś konkretne rzeki. Odnogi jakiejś konkretnej rzeki, łączą się w jednym jej korycie, a z Rodz. 2:10, według tradycyjnych przekładów, jasno wynika, że ona jakoby jedna konkretna rzeka, dzieliła się na cztery odnogi. Musiała by, więc wbrew prawu grawitacji płynąć w górę, gdyż zgodnie z tym prawem, zawsze płynie w dół do morza. Wiadomo, więc w która stronę płynęła woda? Opis obejmuje więc rzeczny system nawadniania na ziemi, który w czterech kolejnych epokach (od trzeciego dnia stwarzania, licząc każdy po 7000 lat), wystąpił w czterech głowach, oddziałach, grupach, osobliwościach ("RoٰSz" - Nr u Stronga nr 7218).

Oddanie słowa "RoٰSz"; przez "osobliwość", uzasadnia odmienny stan systemu rzecznego w poszczególnych epokach. Przez nazwy poszczególnych rzek, została opisana charakterystyka systemów rzecznych w poszczególnych epokach stwarzania, od trzeciej do szóstej i nadal. Po nazwach rzek rozpoznajemy jak kształtowała się powierzchnia ziemi. Pierwsza osobliwość rzeki cechowała się wolno płynącymi strumieniami, gdyż różnica poziomów lądu w trzecim dniu stwarzania była niewielka. Natomiast w piątym dniu pojawiły się wodospady. Świadczy to o dużym zróżnicowaniu powierzchni lądu. O stałości Bożego porządku świadczą cytaty:

Cytat:

5) Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, by się nie zachwiała na wieki wieczne. (6) Okryłeś ją głębią jak szatą, Wody stanęły nad górami. (7) Ustąpiły, gdyś je zgromił, Rozpierzchły się na głos grzmotu twego. (8) Podniosły się góry, Opadły doliny na miejscach, któreś im wyznaczył. (9) Zakreśliłeś im granice, których przekroczyć nie mogą, by znów nie okryły ziemi. (10) Wypuszczasz źródła w dolinach rzecznych, płyną między górami. Ps. 104:5-10 (7) Wszystkie rzeki płyną ku morzu, a jednak morze nie wzbiera; w dalszym ciągu płyną rzeki do miejsca, do którego zdążają. Kazn. 1:7

Teksty te wyraźnie pokazują prawo i porządek, według którego tworzą się rzeki i w jakim kierunku płyną. Dzięki istnieniu górnego (stan lotny) i dolnego obiegu wody, morze nie wzbiera. Woda z dolnego obiegu, dzięki naczyniom włoskowatym (menisk wklęsły), wypływa z gór. Rzeki nie płyną w odwrotnym kierunku od tego ustalonego w trzecim dniu stwarzania, gdy ziemia stała się ogrodem Eden (Bożym). Nie płyną, gdyż góry się podniosły, a opadły doliny. Zwiększyła się tylko różnica między najwyższym, a najniższym poziomem powierzchni ziemi.

To trzeba dobrze analizować, co tam zostało zakryte w wyniku tradycyjnego, chybionego tłumaczenia. Potoczne rozumienie rzek Edenu, to fałszywa teoria, gonitwa za wiatrem - absurd. Obecne rzeki, uznawane za rzeki Edenu płyną odwrotnie niż pokazuje to opis biblijny. Ten tradycyjny opis nie ma sensu. Jak rzeka z gór wypływa w swych odnogach, to one łączą się w jedno koryto, a w Mezopotamii jest odwrotnie. Eufrat i Tygrys (nazwy na pamiątkę), po wypłynięciu, łączą się w jedno koryto, a nie dzielą.

W związku z tym, że (niby główna) rzeka, która wypływała z Edenu (według tradycyjnego tłumaczenia) nie ma nazwy, więc nie ma podstawy, aby twierdzić, że była jakaś główna rzeka, która się podzieliła. Nie ma też potrzeby, aby wymyślać jakąś nazwę. Punkt widzenia, wyrażony w powyższym cytacie nie opiera się na danym mi poglądzie, lecz na poglądzie tradycyjnej teorii stworzenia (t.t.s.). Nie można też tłumaczyć, że nie ma nazwy, dlatego, że tej głównej rzeki dzisiaj nie ma. Jeżeli fizycznie płynęła główna rzeka (bez nazwy?), która wypływała a potem się dzieliła na cztery odnogi, to, dlaczego dwom odnogom, których dzisiaj nie mogą znaleźć obrońcy t.t.s., nadano jednak nazwy w Słowie Bożym? Są nimi Piszon i Gibon.

Z cytowanego wyżej tekstu z Rdz. 2:10 jasno wynika, że nastąpił rozdział rzeki, więc nie może się to odnosić do konkretnych rzek, jakimi są Eufrat i Tygrys, to jest sprzeczne z rzeczywistością, gdyż rzeki te, płynąc z gór w dół łączą się w jednym korycie, a nie rozdzielają. Ponadto określenie nr u Stronga 8033 nie oznacza "potem", lecz "tam", "wtedy". Tak więc, określenie: "tam", lub "wtedy" odnosi się do podziału okresu czasu, w którym to nawadnianie się odbywa. Skoro odbywa się ono w różnych epokach (dniach stwarzania), to znaczy, że chodzi tu o różne grupy rzek w kolejnych dniach stwarzania.

Nie ma żadnych podstaw, aby stwierdzić, że posiadanie mapy tego rejonu z przed potopu za dni Noego, aż do trzeciego dnia stwarzania wstecz, mogłoby pokazać, że wtedy było inaczej niż teraz, gdy rzeki Eufrat i Tygrys wypływając z gór łączą się. Dlatego nie ma potrzeby, aby w tym celu odtworzyć bieg rzek z przed potopu od trzeciego dnia stwarzania. Według danego mi przekonania z wiary płynącego nie ma to żadnego znaczenia. Jeżeli całkowicie inaczej i odwrotnie płynęły, choćby te dwie rzeki, to jak ktokolwiek jest w stanie udowodnić, że chodzi akurat o te rzeki? To oznacza podjęcie gonitwy za wiatrem przez zwolenników t.t.s.

Z Słowa Bożego wiemy, że zgodnie z Ps 104: 5-10 nic w istocie rzeczy się nie zmieniło, poza tym, że dla pomieszczenia olbrzymich mas wód z potopu, góry się podniosły, a opadły doliny. Nie zmieniło się prawo grawitacji. Wody z górskich źródeł w swych odnogach, nadal płyną w dół i się łączą. Nie ma żadnej podstawy, aby uważać inaczej, że rzeka wypływała z jakiegoś jednego miejsca górskiego, a później się dzieliła. Dalej oczywiście może być gdzieś tak, że na równinnym terenie się dzieli i znów się łączy, a w swej delcie u wpłynięcia do morza znów się dzieli, ale sprawozdanie wyraźnie informuje, że rzeka była w czterech grupach/oddziałach. Jest sprzeczne z prawami natury, grawitacji, aby rzeka miała główne koryto w górach, a później się dzieliła. Najpierw się łączy, a dopiero później na równinie może się dzielić. Tak więc w żadnym przypadku t.t.s. nie jest wolna od dysonansu. To mętna woda, która nie jest godna uwagi, dla poszukiwacza, pięknych pereł prawdy Bożej, Mt. 7:6; 13:45,46.

Geograficzny układ obecnych rzek Mezopotamii nie jest adekwatny do opisu rzek Edenu, gdyż odnogi (Piszon, Gihon, Tygrys i Eufrat) nie znajdują się przy ujściu głównej rzeki do Zatoki Perskiej. Żadnego znaczenia nie ma tu istnienie, czy nieistnienie Zatoki Perskiej, albo kształt ziemi przed potopem. Nawet, jeśli był on inny niż dzisiaj, to ziemia na pewno była jednym lądem tylko w trzecim dniu stwarzania, a później dzieliła się stopniowo w kolejnych (epokach) dniach stwarzania. Jeżeli obecnie istniejące rzeki Mezopotamii, Eufrat i Tygrys umiejscawia się tam gdzie była starożytna Asyria, to czyż to nie wskazuje na chybiony sposób interpretacji Biblii przez t.t.s.? Po potopie za dni Pelega nie ziemia się podzieliła, lecz jej mieszkańcy.

Apologeta i retor t.t.s., nawet dzięki najlepszej nawigacji (urządzeniom optycznym) nie jest w stanie pokazać, że w Delcie Eufratu, u jego ujścia do morza jest cały kraj Chawila, cały kraj Kusz, albo Asyria? Nie jest w stanie tych krain, znaleźć w tej delcie. Nie ma tu znaczenia, czy przed potopem była tam Zatoka Perska, czy nie, ani to jak wtedy wyglądała ziemia. T.t.s. jest złudą, Jer, 16:19-21. Uczeni pokazują, że początkowy kształt ziemi był zwarty, jako kształt początkowy płodu człowieka w łonie matki. Jest to piękne podobieństwo. To nie ziemia się podzieliła dopiero po potopie, lecz jej mieszkańcy.

Cytat:

(1) Cała ziemia miała jeden język i jednakowe słowa. (2) Podczas swojej wędrówki ze wschodu znaleźli równinę w kraju Synear i tam się osiedlili. Rodz. 11:1,2 A Heberowi urodzili się dwaj synowie: jeden miał na imię Peleg, gdyż za jego czasów podzielili się mieszkańcy ziemi, Rodz. 10:25

To jest naturalne, że wszyscy potomkowie Noego zaraz po potopie byli razem, gdyż byli jedną rodziną o jednym języku mentalnym. Później się podzielili.

Przeanalizowanie interpretacji t.t.s., pokazuje tylko jej bezsens i mącenie ludziom w głowach, co powoduje, że cały świat jest skłócony, a życie zdemonizowane. Nie może ona osiągnąć jednolitego pola zrozumienia, zapewniającego pokój i wzajemną współpracę.
Przedstawiony wyżej obraz rzeczy nie obraża Jehowy/Jahwe Boga, lecz jest na Jego chwałę, gdyż świadczy o tym, że dzięki niemu przekazał nam bardzo cenne informacje o kształtowaniu się planety Ziemi, a nie o jakimś tajemniczym zakątku, którego nikt dotychczas nie odnalazł, chociaż tak wielu go szuka. Dopiero osiągnięcie doskonałości, zapewni to poznanie.

[daglezja77]

Przed potopem dorzecze Eufratu wyglądało nieco inaczej niż obecnie.

Zwarty kształt kontynentów (nie Ziemi) to fantazja, kontynenty to nie pływające wyspy, pod woda są połączone. Ruszają się ale minimalnie poprzez ruchy płyt tektonicznych.

[karol210]

Eufratat i Tygrys nawet przez naukowcow jest uwazany zalążkiem rozpowszechnienia życia na cały glob.Dla Ciekawskich w miejscu Golgota nieznanym jeszcze przez Adama gdzie sam Adam umarł spłyneła krew Chrystusa na Odkupienie.Porównaj Eden i Golgote tzw. Prawdopodobne wygnanie z Raju

[Wnikliwy]

[daglezja77]

[Pokoja]

[Pokoja]

[daglezja77]

[Pokoja]

[Pokoja]